خانواده نخستین گروهی است که به صورت طبیعی وجود داشته و جامعه برآن بنا شده است لذا چگونگی و کیفیت عملکرد خانواده درتحقق وظایف خویش شاخص مناسبی جهت ارزیابی عملکرد جامعه می باشد.هر چه خانواده دارای عملکرد خوب و سالمتری باشد به همان نسبت ثبات و سلامت جامعه بیشتر تامین شده است و بر عکس هر چه خانواده از عملکرد بدتر و آشفته تری برخوردار باشد، به همان نسبت جامعه بیشتر تهدید شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط عملکرد خانواده با میزان بروز رفتارهای خرابکارنه در دانش آموزان دبیرستانی شهر جوانرود از توابع استان کرمانشاه بوده است. در این پژوهش از نظریات بی سازمانی اجتماعی، نظریات از خود بیگانگی و کنترل اجتماعی و همچنین الگوی مک مستر برای ارزیابی عملکرد خانواده جهت ساخت چارچوب نظری استفاده شده است. در این پژوهش روش تحقیق توصیفی همبستگی از نوع پیمایشی می باشد. کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقاطع اول، دوم و سوم دبیرستان در شهر جوانرود استان کرمانشاه جمعیت آماری این تحقیق را تشکیل می دهند و با استفاده از فرمول کوکران تعداد 357 نفر از آنان به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای( البته با توجه به محدودیت های موجود بدون استفاده از ضریب خوشه ای) انتخاب شده اند.ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه استاندارد مک مستر برای عملکرد خانواده و پرسشنامه محقق ساخته برای رفتارهای وندالیستی است. دراین پژوهش بین میزان کلی عمکلرد خانواده و شاخص های سه گانه آن( ایفای نقش های خانوادگی، حل مشکل و میزان ابراز عواطف در خانواده) با متغیر میزان بروز رفتارهای وندالیستی ارتباط معکوس مشاهده شد. شاخص حل مشکل بیشترین همبستگی را از بین شاخص های عملکرد خانواده با خرابکاری داشته است. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیونی،میزان حل مشکل در خانواده دانش آموزان با بتای 737/0-، میزان ابراز عواطف در خانواده با بتای 692/0- و میزان ایفای نقش های خانوادگی با بتای 069/0 به ترتیب بیشترین سهم را در تبیین متغیر وابسته رفتارهای خرابکارانه دانش آموزان دارند.بطور کلی حاکم بودن روابط مطلوب در درون خانواده رشد ذهنی ، عاطفی ، روانی و اجتماعی فرزندان را امکان پذیر می سازد و مهمترین گام در پیشگیری از به انحراف کشیده شدن آنها است. عملکرد نامطلوب خانواده موجب آشفته شدن روابط عاطفی بین اعضای خانواده می شود در نتیجه در یک دور باطل از تعاملات پیچیده زمینه بروز برای مشکلات روانی و رفتاری بیشتر و شدیدتر خواهد شد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که ارتباط عاطفی اعضای خانواده از طریق آگاهی یافتن از احساسات سایرین و ابراز عواطف نسبت به یکدیگر در خانواده می تواند در ایجاد رفتار وندالیستی موثر باشد و می توان چنین نتیجه گرفت که پایین بودن سطح حل مشکل، ابراز عواطف و ایفای نقش های خانوادگی در خانواده نقش تعیین کننده در گرایش دانش آموزان به سمت خرابکاری دارد. ارتباط صمیمانه ، روابط صحیح خانوادگی ، ثبات خانوادگی و همچنین کمک به همدلی خانواده و عدم تعارض والدین باعث می شود که کودکان و نوجوانان کمتر دست به خرابکاری بزنند.

خانواده به عنوان یک نهاد اجتماعی ودر نقش یک سازمان منحصر به فرد است که کارکرد ها ونقش های مهمی بر عهده دارد. اساسی ترین کار کرد خانواده تربیت فرزندان است.هر سازمان برای این که بتواند به حیات اجتماعی خود ادامه دهد لازم است اهدافی داشته باشد وبرای رسیدن به آن ها تلاش نماید.مهمترین هدف خانواده نیز تربیت فرزندان است. خانواده متعادل است که می تواندکارکرد تربیتی خود را درست انجام دهد.هر سازمان چناچه بخواهد به سوی هدف از پیش تعیین شده ی خود حرکت نماید لازم است شکلی از مدیریت را تجربه نماید.خانواده نیز برای دست یابی به هدف خودیعنی ایجاد اعتدال و استحکام که نتیجه آن تربیت صحیح فرزندان است باید با مدیریت پیش برود.مدیریت ترکیبی از دانش ،هنروتجربه است که هنر آن ذاتی ودانش وتجربه آن قابل فراگیری است. مدیریت مقتدر پذیرنده بهترین شیوه مدیریت خانواده است. سرعت گذشت زمان ، پیچید گی های زندگی صنعتی ، گسترش رسانه ها،ایجاد فاصله بین نسل ها ،افزایش طلاق ، افزایش بزهکاری ، پیشرفت های علمی، لزوم به کار گیری فاکتوری به نام مدیریت خانواده را بیش از پیش محسوس تر نموده است .بزهکاری فرزندان در دوران شکاف بین نسل ها از مهمترین دغدغه های خانواده هاست .واز آن جهت که پیشگیری از درمان کم هزینه تر ،راحت تر ونتیجه بخش تر است در شرایط حاکم بر عصر حاضر، مدیریت صحیح خانواده مهمترین راهبرد جهت پیشگیری از بزهکاری فرزندان به حساب می آید. بهترین شیوه ی مدیریت خانواده تقسیم کار بین اعضاء ومشورت با یکدیگر است . ساختار شناسی خانواده و آسیب شناسی آن به مدیر خانواده کمک می کند تا شیوه ی مدیریت مناسبی برای اداره ی سازمان خانواده ی خود به کار بگیرد. و خلاصه آن که:مدیریت صحیح واصولی خانواده یکی از عوامل موثر بر پیشگیری از بزهکاری فرزندان اعم از کودک ونوجوان می باشد