هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک جلسه ورزش هوازی وامانده ساز با دو شدت متفاوت بر میزان mda سرمی در مردان سیگاری بود. به همین منظور 12 مرد سیگاری با میانگین های(سن 31/1± 08/22 سال، درصد چربی 92/4±26/17 درصد و شاخص توده بدن 96/2±21/23 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در یک طرح متقاطع در سه حالت کنترل، ورزش هوازی وامانده ساز با شدت 75-70 درصد حداکثر ضربان قلب و ورزش هوازی وامانده ساز با شدت 95-90 درصد حداکثر ضربان قلب، قرار گرفتند. نمونه های خونی قبل، وبلافاصله پس از اجرای آزمون جمع آوری شد. با بهره گیری از روش های آماری تحلیل واریانس(anova) یک طرفه، فرض های تحقیق آزمون شد. پس از اصلاح نتایج نسبت به تغییرات حجم پلاسما، مشخص گردید که میزان mda در دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بالاتر بود. همچنین در مقایسه بین دو گروه تجربی مشاهده شد که ورزش هوازی با شدت 95-90 درصد حداکثر ضربان قلب نسبت به ورزش هوازی با شدت 75-70 درصد حداکثر ضربان قلب باعث افزایش بیشتری در mda سرمی می گردد. می توان گفت که افراد سیگاری برای انجام فعالیت های بدنی، بهتر است از فعالیت هایی با شدت متوسط استفاده کنند زیرا تولید استرس اکسایشی در این فعالیت ها نسبت به فعالیت های با شدت بالاتر کمتر است