به منظور بررسی و مطالعه سنگ چینه نگاری و زیست چینه نگاری نهشته های دونین بالایی در ایران مرکزی مقطع سراشک انتخاب گردید. این مقطع در 70 کیلومتری شمال شرق شهر کرمان و در 65 کیلومتری جنوب شهرستان راور قرار دارد. دونین بالایی در این مقطع شامل رسوبات فرازنین با 237 متر ضخامت می باشد و عمدتاً شامل آهک با میان لایه های دولومیت است که به شش واحد سنگ چینه نگاری تقسیم می شود این واحد ها عبارتند از: ماسه سنگ قرمز آرکوزیک، آهک ماسه ای،کوارتزیت سفید رنگ، آهک دولومیتی،کوارتزیت سفید رنگ و واحدآهکی. مرز زیرین این برش بصورت گسله است که بر روی رسوبات سری دزو (کامبرین زیرین) قرار می گیرد. کربونیفر در این ناحیه حضور ندارد و به عنوان گپ چینه شناسی معرفی می شود و راس برش بصورت گسله بوسیله رسوبات پرمین پوشیده می شود . در این برش درشت سنگواره های مرجان، براکیوپود و ماهی و ریز سنگواره های کنودونت و ماهی مورد بررسی دقیق قرار گرفته اند. مطالعه روی کنودونت های بدست آمده سبب تشخیص سه بایوزون کنودونتی گردیده است. بایوزون اول lower falsiovalis zone می باشد و در قسمت پایین با حضور ancyrodella pristine مشخص می گردد که مشخص کننده مرز بین ژیوتین و فرازنین است. مجموعه کنودونتی به طور کلی مشخص کننده lower falsiovalis zone to lower rhenana- ?linguiformis zones می باشد.