در این مقاله با استفاده از یک روش دو مرحله ای با ترکیب مدل رشد درونزای لوکاس و مدل داده-ستانده، نقش سرمایه انسانی صنایع کارخانه ای ایران طی دوره 85-1374 بر رشد زیربخش های صنعتی و رشد کل اقتصاد مورد بررسی قرار می گیرد. شاخص مورد استفاده برای متغیر سرمایه انسانی ، نسبت تعداد شاغلان دارای تحصیلات دانشگاهی (فوق دیپلم به بالا) به کل شاغلان بخش صنعت در نظر گرفته شده است. در مرحله اول برای بررسی آثار مستقیم سرمایه انسانی بررشد ، با استفاده از مدل رشد لوکاس ، کشش متغیرهای نیروی کار، سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی ، با استفاده از روش اقتصاد سنجی پانل دیتا به دست آمده که یک بار، کشش سرمایه انسانی برای کل صنعت و یک بار برای هریک از زیربخش ها نیز محاسبه شده است. در مرحله دوم ، نتایج حاصله از مرحله اول بعنوان اثر مستقیم، به الگوی داده-ستانده وارد گردیده تا ضمن بررسی اثرات القایی بخش ها بر یکدیگر و بر کل اقتصاد ، از طریق محاسبه آثار مستقیم و غیرمستقیم، خالص اثر غیر مستقیم سرمایه انسانی نیز بر بخش های صنعتی و همچنین برکل اقتصاد محاسبه شود. نتایج نشان می دهد تابع رشد تخمینی برای اقتصاد ایران دارای بازدهی صعودی به مقیاس بوده و اثر سرمایه انسانی بصورت مستقیم و غیرمستقیم بر رشد اقتصادی مثبت و معنادارمی باشد. بیشترین اثر غیرمستقیم سرمایه انسانی مربوط به صنایع متفرقه و صنایع ماشین آلات و تجهیزات است . واژگان کلیدی: سرمایه انسانی، رشد اقتصادی، مدل رشد لوکاس، مدل داده-ستانده

بینایی ماشین به عنوان یکی از شاخه های هوش مصنوعی، به دنبال حل مسائلی است که انسان از طریق حس بینایی خود و تحلیل اطلاعات بصری به راحتی قادر به انجام آن است. در یک ماشین داده های بصری توسط یک یا چند دوربین فراهم می شوند. استخراج اطلاعات مختلف از این داده ها و تحلیل آن ها توسط ماشین از وظایف علم بینایی ماشین است. بینایی ماشین می تواند در هر جایی که نیاز است تا ماشین به جای انسان ببیند، مورد استفاده قرار گیرد. به طور مثال در سامانه های نظارتی و کنترلی، ابزارهای پزشکی، کنترل محصولات صنعتی و غیره. استفاده از دوربین و سپردن تصمیم گیری ها بر عهده ماشین می تواند بسیاری از موقعیت های طاقت فرسا و دشوار یا مواردی که خطای انسانی می تواند مشکل ساز باشد را بهبود دهد. همچنین این استفاده از ماشین می تواند به کاهش هزینه ها، خطاها و در نتیجه بهبود عملکرد سیستم بیانجامد.