با توجه به پیشرفت روزافزون صنایعی مانند صنایع خودروسازی و لوازم خانگی، استفاده از جوش های مقاومتی نقطه ای بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در این پایان نامه تاثیر برخی از پارامتر های جوشکاری مقاومتی نقطه ای مانند زمان، شدت جریان و فشار الکترود ها بر استحکام کششی برشی (ماکزیمم نیرو) نقطه جوش ها در فولاد st12 به ضخامت mm9/0 مورد بررسی قرار گرفته است. ورق ها تحت شرایط مختلف جریان، زمان و فشار با استفاده از رویکرد طراحی آزمایشات و به روش رویه پاسخ با استفاده از نرم افزار minitabجوشکاری شدند و سپس تحت آزمایش استاندارد کشش- برش قرار گرفتند تا تاثیر پارامترهای فوق بر استحکام کششی برشی جوش ها مشخص گردد. با استفاده از نتایج این آزمایشات مدل ریاضی درجه دومی ارائه شد که در آن استحکام کششی برشی نقطه جوش ها تابع پارامترهای زمان، شدت جریان و فشار الکترودها می باشد. این مدل توانایی پیش بینی استحکام کششی برشی نقطه جوش ها را داراست. پس از مدلسازی با استناد به تحلیل واریانس و سطح اطمینان 80/87درصد انطباق این مدل با فرایند واقعی بررسی و بهترین مدل انتخاب شده است. اعتبار مدل پیشنهادی به کمک آزمون فرضیات آماری صحه گذاری و تایید گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که جریان جوشکاری بیشترین تاثیر را بر استحکام کششی برشی جوش داشت و افزایش آن تا حد خاصی موجب افزایش استحکام کششی برشی جوش گردید. افزایش زمان جوشکاری موجب افزایش استحکام کششی برشی گردید. افزایش مقدار فشار الکترود باعث کاهش استحکام کششی برشی جوش شد.