پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارتهای حرکتی درشت بر تعادل ایستا و پویا و مهارتهای اجتماعی کودکان کم بینا و شناسایی و معرفی حرکات آموزشی مناسب برای بهبود تعادل کودکان کم بینا به مربیان و دست اندر کاران این کودکان در دامنه سنی 9-5 سال انجام شده است. تحقیق حاضر از نوع طرح های شبه آزمایشی است. طرح مورد استفاده طرح آزمون مقدماتی و نهایی بدون استفاده از گزینش تصادفی است. نمونه آماری این پژوهش 15 نفر از کودکان کم بینایی بودند که در مدارس خاص نابینایان و کم بینایان تحصیل می کردند و به صورت در دسترس انتخاب شدند. این پژوهش تعداد محدود آزمودنی ها فاقد گروه کنترل است. برای گردآوری داده ها از مقیاس تعادلی برگ (b.b.s) و مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی (ssrs) استفاده شد. مقیاس تعادل برگ توسط پژوهشگر به صورت انفرادی بر روی آزمودنی ها برای سنجش میزان تعادل آنها (پیش آزمون و پس آزمون) اجرا شد و مقیاس درجه بندی مهارت اجتماعی (فرم مخصوص معلم) نیز به صورت پیش آزمون و پس آزمون توسط معلمان پاسخ داده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون tوابسته استفاده کردیم. نتایج نشان داد که: آموزش مهارتهای حرکتی درشت باعث بهبود تعادل ایستا و پویای کودکان کم بینا می شود. لازم به ذکر است که تاثیر آموزش بر تعادل پویا بیشتر از تعادل ایستا بوده است. همچنین آموزش این مهارتها به کودکان کم بینا و شرکت آنها در یک برنامه فعالیت جسمانی منظم باعث افزایش مهارتهای اجتماعی این کودکان می شود.