با گسترش روز افزون فناوری نانو، امکان دستکاری اتم ها و مولکول ها به منظور دستیابی به ساختارها و سیستم هایی با خصوصیات ویژه فراهم شده و در مدت کوتاهی کاربردهای زیادی در صنایع پزشکی، الکترونیک، کشاورزی، کالاهای مصرفی و ... پیدا کرده است. اما علی رغم این گسترش، تاکنون تحقیقات اندکی در زمینه شناسایی پتانسیل اثرات سوء این مواد بر سلامتی انسان و محیط زیست صورت گرفته است. در این راستا، تحقیق حاضر می کوشد با بررسی تحقیقات انجام شده در زمینه ی فناوری نانو توسط محققین ایرانی در محدوده ی سال های 2011-2000، به پیش بینی ریسک بالقوه ی اقدامات پژوهشی در ایران بپردازد. بنابراین، ابتدا با استفاده از ادبیات تحقیق، حوزه های تحقیقاتی علم نانو، رشته های دانشگاهی مرتبط با تحقیقات نانو و مولفه های سنجش ریسک سلامت انسان و محیط زیست شناسایی شدند. سپس اطلاعات جامعه ی تحقیق از سایت اطلاعاتی scopus استخراج و با استفاده از تکنیک های داده کاوی و شبکه عصبی مصنوعی، ریسک بالقوه ی اقدامات پژوهشی پیش بینی و تحلیل حساسیت گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که حوزه های تحقیقاتی نانو ذرات، نانو الیاف، ساختارهای معدنی و همچنین تحقیقات انجام شده در رشته های علوم پایه، دارای بیشترین تاثیر در ایجاد ریسک می باشند. بنابراین با کنترل تحقیقات در حوزه های تحقیقاتی یاد شده و تحقیقات انجام گرفته در رشته های علوم پایه، می توان ریسک سلامت انسان و محیط زیست را به طور تاثیر چشم گیری کاهش داد.