از آنجا که امروزه اغلب فرآیندهای تولیدی دارای حجم وسیعی از داده های چند متغیره هستند، بررسی توانایی این فرآیندها بر اساس شاخصهای چند متغیره مرسوم کاری دشوار خواهد بود. از طرف دیگر استفاده از این شاخصها بر پایه توزیع نرمال چند متغیره استوار است. در حالیکه بدست آوردن این توزیعها و در نتیجه برآورد فاصله ای آنها کاری پیچیده خواهد بود. در چنین شرایطی استفاده از آنالیز مولفه های اصلی به عنوان یک تکنیک آماری چند متغیره می تواند در تجزیه و تحلیل توانایی فرآیند مفید باشد. از طرفی اهمیت نقش ابزار اندازه گیری در تحللیهای مربوط به توانایی فرآیند به اندازه ای است که نادیده گرفتن آن می تواند ضررهای جدی برای تولیدکنندگان به همراه داشته باشد. بررسیهای انجام شده در این پایان نامه نشان می دهد که با افزایش خطای ابزار اندازه گیری، تاثیر قابلیت ابزار بر توانایی فرآیند به ویژه بر بازه های اطمینان ساخته شده و همچنین آزمون فرض توانایی فرآیند،افزایش می یابد. در چنین وضعیتی تولیدکنندگان قادر به تضمین کیفیت فرآیند خود نیستند. لذا می توان نتیجه گرفت که بکارگیری شاخصهای توانایی فرآیند در حضور خطای ابزار اندازه گیری، تجزیه و تحلیل توانایی فرآیند را دقیقتر کرده و به کاربران کیفیت کمک می کند که تصمیمات دقیقتری اتخاذ کنند. به این ترتیب کیفیت محصولات تولیدی به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت.

قابلیت دسترسی سیستم یک معیار با اهمیت در مطالعات قابلیت اعتماد محسوب شده و دستیابی به یک سطح بالا و قابل قبول از قابلیت دسترسی برای طراحان سیستم ضروری می باشد. در حالت کلی استفاده از اجزای مازاد در سیستم، می تواند طراحی سیستم را بهبود بخشد.از طرفی طراحی ساختار سیستم عموماً تحت محدودیت هایی مانند وزن، حجم و یا سایر تکنولوژی ها انجام می گیرد. بنابراین قابلیت دسترسی را نمی توان همیشه با استفاده از روش افزودن اجزای ذخیره بهبود بخشید. در این شرایط یکی از راهکارهای بسیار ارزشمند، مفهوم همانندسازی قابلیت دسترسی است. در این مفهوم، طراحی سیستمی که بر اساس روش کاهش نرخ های شکست یا افزایش نرخ های تعمیر بهبود یافته است را با طراحی سیستمی که بر مبنای روش افزودن اجزای ذخیره بهبود یافته برابر در نظر می گیرند. در پایان نامه حاضر مفهوم همانندسازی قابلیت دسترسی سیستم های سری-موازی تعمیرپذیر بررسی می شود. بر خلاف کارهای قبلی صورت گرفته در این زمینه که همگی نرخ شکست و نرخ تعمیر اجزاء را ثابت در نظر گرفته اند، در این تحقیق فرض ثابت بودن نرخ شکست اجزای سیستم کنار گذاشته می شود. در چنین شرایطی که نرخ شکست اجزاء را غیرثابت در نظر می گیریم پارامترهای مدل افزایش می یابند. بنابراین روش های مختلف برآورد این پارامترها نیز مورد بررسی قرار می گیرد.