پژوهش حاضر به منظور اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر سلامت روانی و کاهش کمردرد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن انجام شده است. از این رو، پس از اجرای پرسشنامه درد، تعداد 30 آزمودنی زن با میانگین سنی 33 سال و 7 ماه(دامنه سنی 20-45) با نمرات بالای 45 انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره جایگزین شدند. آزمودنیهای هر گروه به کلیه گویه های پرسشنامه افسردگی-تنیدگی-اضطراب، سلامت عمومی و سبکهای مقابله ای در دو وهله قبل از مداخله و پس از مداخله پاسخ دادند. پس از اجرای 12 جلسه درمانگری شناختی رفتاری، تحلیل یافته ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که کمردرد، نشانه های رفتاری و شناختی به طور معنادار تغییر یافتند. به طوری که کمردرد افراد به واسطه تغییر سازه های روان شناختی میانجی در درد کاهش یافته است. همچنین سبکهای مقابله ای کارآمد، افزایش و سبکهای مقابله ای ناکارآمد، افسردگی، اضطراب، تنیدگی و نشانه های جسمانی کاهش معناداری داشته است. بنابراین، به نظر می رسد درمانگری شناختی رفتاری برای مدیریت مولفه های جسمانی، رفتاری و شناختی درد، دارای اثربخشی است. درمانگری شناختی رفتاری، افسردگی، تنیدگی، اضطراب، سلامت روان، کمردرد