مفهوم اوتوپی که اولین بارتوسط افلاطون در کتاب جمهوریت مطرح شد، بیانگرشکلی از جامعه آرمانی بشری است که در آن آدمیان در خوشبختی وسعادت کامل به سر می برند. دراین میان ادبیات بعنوان یکی از برترین تجلیات فرهنگ انسانی، سهم بزرگی در اشاعه و همگانی کردن این مفهوم داشته است. نویسندگان مختلف کوشیده اند با ارائه تصویری دقیق و تأثیرگذار ازاین جامعه آرمانی، به عمیق ترین آرمان انسان و همچنین به نقادی جامعه زمان خود بپردازند. ازسوی دیگر مفهوم اوتوپی همواره در پیوند تنگاتنگ با مفهوم رویا بوده است بطوری که گاه اوتوپی را رویای تعبیرناپذیر بشری دانسته اند. تحقیق حاضر می کوشد ردپای این دو مفهوم را در مسیرتحول قهرمانان دو شاهکار ادبیات قرن نوزدهم فرانسه یعنی مادام بواری اثر گوستاو فلوبر و ژرمینال اثر امیل زولا بیابد و به توصیف روشن و دقیق آنها بپردازد.