براساس مرور منابع انجام شده، اکنون واژه های همنشین به عنوان یکی از مهمترین بخش های یادگیری موفق زبان شناخته می شوند. اما مرور همین منابع نیز نشان می دهد که در زمینه ارتباط بین واژه های همنشین و درک شنیداری تحقیق جامع وکاملی صورت نگرفته است. از این رو، این تحقیق سعی بر این دارد تا ارتباط بین دانش واژه های همنشین و درک شنیداری فراگیران ایرانی زبان انگلیسی را مورد بررسی قراردهد. شرکت کنندگان در این تحقیق، 46 نفر از دانشجویان ترم اول رشته ادبیات و زبان انگلیسی از دانشگاه گیلان بودند. این شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی وشاهد تقسیم شدند. به گروه تیمار واژهای همنشین آموزش داده شد و به گروه کنترل به روش سنتی واژه های انگلیسی آموزش داده شد. جهت سنجش میزان دانش واژهای همنشین شرکت کنندگان در ابتدا و انتهای تحقیق، یک آزمون واژهای همنشین چند گزینه ای طراحی شد. جهت سنجش میزان درک شنیداری دو گروه نیز یک پیش آزمون درک شنیداری چند گزینه ای ساخته شد. علاوه بر این آزمون ها، قبل از تیمار از شرکت کنندگان دو گروه یک آزمون دانش زبان عمومی به عمل آمد. هدف از این آزمون اطمینان از همسانی دو گروه از لحاظ دانش زبان عمومی بود. در پایان، یک پس آزمون درک شنیداری و یک پس آزمون واژهای همنشین از دو گروه به عمل آمد. با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16، یک سری آزمون t-test به عمل آمد. نتایج به دست آمده نشان می دهد رابطه معنا داری بین افزایش دانش واژهای همنشین و مهارت درک شنیداری وجوددارد.