تحقیق حاضر در جستجوی بررسی راهبردهای تشکیل پرتفوی سرمایه گذاری بر اساس ضرایب نسبی قیمت و ارزش افزوده ی اقتصادی است. در این تحقیق با استفاده از نسبت eva/m در کنار نسبت های ارزش بازار به ارزش دفتری شرکت (m/b)، قیمت سهم به درآمد سهم (p/e)، قیمت سهم به ارزش دفتری سهم (p/b) و قیمت سهام به فروش هر سهم (p/s) و بر اساس روش لئونگ و همکاران (2009) که خود بر گرفته از متدولوژی فاما و فرنچ (1992) است و بر مبنای اطلاعات شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران اقدام به تشکیل پرتفوی گردید و تفاوت بازده پرتفوهای تشکیل شده بر اساس معیارهای فوق بررسی گردید. هدف اصلی تحقیق، بررسی این مهم بود که آیا راهبرد تشکیل پرتفوی بر اساس نسبت eva/m منجر به بازده بالاتری نسبت به سایر پرتفوهای تشکیل شده بر اساس ضرایب نسبی قیمت می شود؟ عملکرد راهبردهای تشکیل پرتفوی بر اساس پنج نسبت eva/m، p/s، p/e، p/b و m/b در بازار بورس اوراق بهادار تهران از 4 دیدگاه مختلف شامل بازده تجمعی پرتفوها در بازه ی زمانی هشت ساله ی تحقیق، آزمون بازده پرتفوهای هم گروه، آزمون بازده پرتفوهای هم نسبت و نهایتاً بر اساس معیار شارپ، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج تحقیق، عملکرد پرتفوهای پنج نسبت علیرغم اینکه ارزش افزوده اقتصادی رابطه ی بیشتری با ارزش دارد، به لحاظ آماری تاثیر یکسانی در بازده پرتفوی دارند اما در صورت مقایسه انفرادی پرتفوها با یکدیگر و بر اساس معیار شارپ، پرتفوی eva/m4 بهترین عملکرد را در بین تمام 25 پرتفوی به دست می آورد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که پرتفوهای تشکیل شده بر اساس ضرایب منجر به بازده بالاتری می شوند اگر چه تفاوت معناداری بین بازده پرتفوهای تشکیل شده بر اساس ضرایب مختلف قیمت وجود ندارد.