فرآیند جهانی شدن در کنار تلاش کشورها برای دستیابی به توسعه پایدار، منجر به تحقیقات متعددی در زمینه تأثیر تجارت خارجی محصولات تولیدی در بخش های مختلف اقتصادی بر کیفیت محیط زیست شده است. با توجه به اهمیت بخش کشاورزی به دلیل کاربرد بیشتر منابع طبیعی در مقایسه با سایر بخش های اقتصادی، در پایان نامه حاضر تأثیر تجارت خارجی محصولات کشاورزی بر پایداری محیط زیست در کشور ایران در دوره زمانی 1386-1376 بررسی شده است. برای این منظور از شاخص های ردپای اکولوژیکی و ظرفیت زیستی استفاده شده است. در ادامه به منظور بررسی تأثیر خالص تجارت بین الملل محصولات کشاورزی، شاخص ردپای زمین که در بر گیرنده مولفه تجارت مجازی زمین به عنوان معیار سنجش تجارت بین الملل است، به عنوان جزء مهمی از شاخص ردپای اکولوژیکی محاسبه شده است.