خصوصی سازی فرآیندی اجرایی، مالی و حقوقی است که دولت ها در بسیاری از کشورهای جهان برای انجام اصلاحات در اقتصاد و نظام اداری به اجرا در می آورند. خصوصی سازی حاکی از تغییر در تعادل بین حکومت - بازار، به نفع بازار و وسیله ای برای افزایش کارایی عملیات یک موسسه اقتصادی است. خصوصی سازی فرآیندی است طولانی که تاثیرات خود را در بلندمدت بر جای می گذرد و با توجه به اینکه هدف اصلی خصوصی سازی افزایش کارایی و بهبود عملکرد مالی شرکت ها می باشد، واگذاری فعالیت های اقتصادی به بخش خصوصی و کناره گیری دولت از فعالیت های اقتصادی به عنوان یکی از راه حل های قابل تصور برای رفع مشکلات اقتصادی و افزایش رشد عنوان شده است. در ایران خصوصی سازی اولین بار در قالب برنامه پنج ساله اول توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی (1368-1373)، مطرح شده، ودر برنامه دوم(1374-1378)، ادامه یافت. در طی برنامه سوم توسعه(1379-1383)، با تشکیل سازمان خصوصی سازی در سال 1380 برنامه واگذاری ها وارد مرحله اجرایی گردید،و در نهایت در برنامه چهارم توسعه اقتصادی(1384-1388) فرآیند واگذاری ها شدت گرفت. از اینرو در این تحقیق سعی شده تا به دو سوال اساسی پاسخ داده شود که:« آیا واگذاری شرکت ها به بخش خصوصی باعث بهبود عملکرد مالی آنها شده است؟»، و « آیا شرکت های خصوصی شده به لحاظ بازدهی نسبت به بازار وضعیت قابل قبولی داشته اند؟». برای این منظور شرکت های مشمول خصوصی سازی در دوره شش ساله قبل و بعد از واگذاری(سال های 1383 تا 1388)، را مورد بررسی قرار داده و عملکرد مالی آنها را مقایسه نموده ایم(بعبارت دیگر عملکرد 12 سال شرکت ها مورد بررسی گرفته است). در رابطه با آزمون فرضیه اول از روش ارزیابی عملکرد از نسبت های مالی، استفاده شده و در مورد آزمون فرضیه دوم، با استفاده از روش مقایسه میانگین بازدهی شرکت ها و متوسط بازده بازار و با استفاده از نرم افزار spss ارزیابی صورت گرفته است. ضمن اینکه برای حذف اثر نا مطلوب همگن شدن شرکت ها با بازار بورس از روش انطباق استفاده گردید. پس از تحلیل فرضیات مشخص گردید،که در مورد سه نسبت سودآوری، نقدینگی و اهرمی با اطمینان 95 درصد عملکرد مالی بلندمدت شرکت های واگذارشده بهتر از دوره قبل بوده است. و نسبت فعالیت تنها نسبتی است که با احتمال ضعیف رد شد.در مرود فرضیه دوم نیز، نتایج با اطمینان 95 درصد تأیید گردید. بعبارت دیگر بازدهی شرکت های مورد بررسی(در 95 درصد موارد)، بعد از واگذاری بطور متوسط15.9531 بیشتر از قبل از اجرای فرآیند خصوصی سازی شده است. در نهایت پیشنهاداتی مبتنی بر فرضیات تحقیق در مورد شرکت های واگذار شده جهت بهره مندی کامل از آثار مثبت خصوصی سازی ارائه گردید.

پلیمریزاسیون رادیکالی کنترل شده / زنده به عنوان روشی برای تهیه مواد پلیمری پیشرفته با ساختار و وزن مولکولی کاملاً مشخص و توزیع وزن مولکولی باریک، به سرعت در حال گسترش در بین علوم شیمی و پلیمر است. از میان روش های مختلف پلیمریزاسیون رادیکالی کنترل شده/ زنده، پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال ید یکی از موفق ترین روش ها برای پلیمر کردن طیف وسیعی از مونومرها و سازگار با هر دو محیط همگن و ناهمگن است. پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال ید (معکوس) یکی از روش های پلیمریزاسیون رادیکالی کنترل شده/ زنده است که اخیراً مورد توجه بسیار قرار گرفته است. در این تحقیق همو و کوپلیمریزاسیون رادیکالی انتقال ید وینیل استات و دی بوتیل مالئات با اتیل یدو استات به عنوان عامل انتقال و 2 و?2-آزوبیس (ایزوبوتیرو نیتریل) به عنوان آغازگر با موفقیت در دمای 60 درجه سانتی گراد انجام شد. دی بوتیل مالئات پس از گذشت 70 ساعت تمایلی به هموپلیمریزاسیون نشان نداد. نتایج نشان داد که کوپلیمریزاسیون مونومرهای مذکور با مشخصه زنده/ کنترل شده (یعنی با وزن مولکولی قابل پیش بینی و توزیع وزن مولکولی باریک) پیش می رود. اثر غلظت آغازگر، عامل انتقال، مونومر و نوع عامل انتقال بر تبدیل، وزن مولکولی و توزیع وزن مولکولی بررسی شد. مشاهده شد دست یابی هم زمان به تبدیل و وزن مولکولی بالا و توزیع وزن مولکولی باریک در غلظت های متوسط آغازگر و عامل انتقال و همچنین نسبت تقریباً برابر از آن ها امکان پذیر است. طیف تشدید مغناطیسی هسته-ای پروتون (1h-nmr)، ناپایداری و تخریب گروه انتهایی زنجیر پلیمر به گروه های آلدهیدی را نشان داد. هموپلیمریزاسیون رادیکالی انتقال ید وینیل استات با موفقیت در حضور پلی دی متیل سیلوکسان ید دار به عنوان عامل انتقال درشت مولکول در دمای 80 درجه سانتی گراد انجام شد. تشکیل کوپلیمر دسته ای pdms-b-pvac به وسیله آنالیزهای 1h-nmr و کروماتوگرافی ژل تراوایی ثابت شد. در این حالت نیز تخریب انتهای زنجیر به گروه های آلدهیدی مشاهده شد. نتایج کوپلیمریزاسیون وینیل استات و دی بوتیل مالئات در حضور پلی دی متیل سیلوکسان ید دار شده نشان داد که کوپلیمریزاسیون با دو مکانیسم متفاوت انجام می شود (زنجیرها از طریق پلی دی متیل سیلوکسان یددار شده و محصول افزایشی اسید یدیک با وینیل استات رشد می کنند). کوپلیمریزاسیون این دو مونومر با مکانیسم انتقال ید معکوس در دمای 70 درجه سانتی گراد و نسبت های مختلف ید به آغازگر و مونومر به آغازگر انجام شد. نتایج حاصل از طیف تشدید مغناطیسی هسته ای و کروماتوگرافی ژل تراوایی (gpc) رفتار متفاوت از هموپلیمریزاسیون وینیل استات با این مکانیسم را نشان داد. مشاهده شده است که در هموپلیمریزاسیون وینیل استات به روش انتقال ید، با افزایش نسبت ید به آغازگر، وزن مولکولی، توزیع وزن مولکولی و تبدیل واکنش کاهش می یابد. اما در کوپلیمریزاسیون وینیل استات/ دی بوتیل مالئات مشاهده شد که در نسبت متوسط ید به آغازگر بیشترین وزن مولکولی و باریک ترین توزیع وزن مولکولی )25/1(pdi= بدست آمد. نتایج نشان داد پلیمریزاسیون با مشخصه زنده/ کنترل شده پیش می رود. اثر نانو خاک رس (سدیم مونتموریلونیت) بر کوپلیمریزاسیون رادیکالی انتقال ید معکوس وینیل استات و دی بوتیل مالئات بررسی شد. مشخص شد به دلیل واکنش های اختتام و انتقال برگشت ناپذیر بین گروه های عاملی روی سطح خاک رس و واکنش دهنده ها سرعت کوپلیمریزاسیون و وزن مولکولی کاهش می یابد. همچنین این واکنش ها سبب پهن تر شدن توزیع وزن مولکولی می شوند. نتایج حاصل از پراش اشعه ایکس باز شدن لایه های خاک رس و تشکیل نانو کامپوزیت پلیمری را تایید کرد. همچنین تشکیل نانو کامپوزیت پلیمری با ساختارهای در میان لایه ای و از هم گسیخته به وسیله تصاویر میکروسکوپ الکترونی عبوری تایید شد.

شرکت در جلسات بخش زیادی از وقت مدیران را به خود اختصاص می دهد. در نیاز به جلسات سازمانی نظرات متفاوتی وجود دارد. آنچه غیرقابل انکار است این است که جلسات در میان فعالیت های سازمان جایگاه ویژه ای دارند. مهم این است که چگونه می توان آنها را در جهت اهداف سازمان اثربخش نمود. کسانی که بیش از همه نیازمند خبرگی در اداره جلسات می باشند، آنهائی هستند که بیشتر با این گونه جلسات در سازمان درگیر می باشند. هدف این پژوهش تعیین عوامل برگزاری جلسات موثر در شرکت گاز استان اصفهان می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد شرکت کننده در جلسات مختلف شرکت گاز استان اصفهان می باشد. با نظر مشاور شرکت گاز از تعداد 42 جلسه موجود در شرکت گاز استان اصفهان تعداد 22 جلسه فعال با تعداد 200 نفر به عنوان جامعه آماری تعیین گردید. بر اساس جدول مورگان حجم نمونه آماری127 نفر تعیین گردید. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. سنجش روایی پرسشنامه از روش روایی صوری با استفاده از نظرات اساتید گروه مدیریت دانشگاه اصفهان و برخی از کارشناسان شرکت گاز استان اصفهان صورت پذیرفت. برای تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که آلفای محاسبه شده برابر با 89/0 محاسبه گردید و نشانه دهنده پایایی مناسب پرسشنامه می باشد. برای تایید نرمال بودن داده-های پژوهش از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف استفاده گردید که نتیجه این آزمون نشان دهنده نرمال بودن داده ها می باشد. برای سنجش فرضیه های پژوهش از آزمون t تک نمونه ای از طریق نرم افزار spss استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که در بین عوامل برگزاری جلسات موثر، تمامی عوامل در شرکت گاز استان اصفهان در حد مطلوب قرار ندارند و میزان برنامه ریزی، آمادگی برای شروع جلسه، هدایت جلسه، نتیجه گیری و پیگیری جلسه در حد مناسبی قرار ندارند(3= ?). نتیجه حاصل از آزمون فریدمن نشان داد که از بین عوامل برگزاری جلسات موثر از نظر پاسخ دهندگان برنامه ریزی قبل از جلسه دارای بالاترین اولویت و نتیجه گیری دارای کمترین اولویت می باشد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس بر اساس متغیرهای جمعیت شناختی تفاوتی نشان داد که در بین افراد در مورد عوامل برگزاری جلسات موثر وجود ندارد.