مهارت شنیداری برای مدتهای طولانی در آموزش ، تحقیق و ارزیابی مورد غفلت قرار گرفته است. اگرچه در سالهای اخیر به خاطر اهمیت قابل ملاحظه این توانائیها در آموزش و آزمون زبان ، توجه بیشتری به توانائیهای شنیداری شده است. هم چنانکه درک شنیداری در آموزش و ارزیابی زبان دوم اهمیت فزاینده ای می یابد محققین سعی نموده اند تا ماهیت مهارتهای مستتر در مهارت شنیداری را مورد بررسی و مطالعه قرار دهند. هدف این تحقیق دو جنبه را در بر گرفته است. اول اینکه این تحقیق بررسی کرده که آیا توانائی شنیداری می تواند بر اساس داده های کمی و کیفی به مهارتهای مختلف تقسیم بندی شود؟ دوم آنکه تفحص کرده که آیا متخصصین زبان می توانند یر روی مهارتهای تست شده بوسیله آیتمهای هر تست توافق داشته باشند؟ بر اساس آزمونهای بخش شنیداری تافل (2005) و آیلتس (2003) داده های تجربی جمع آوری شده است که از 360 نفر از دانش آموزان فراگیرنده زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجه گرفته شده تا ساختار مستتردر این تستها بررسی گردد. بعلاوه از قضاوت متخصصین زبان به منظور بررسی بیشتر مهارتهای مستتر در هر یک از این تستها استفاده شده است. نتایج تجریه و تحلیلهای فاکتوری نمرات این دانش آموزان ، 14 فاکتور برای امتحان آیلتس و 21 فاکتور برای امتحان تافل را تعیین کرد. از طرف دیگر بر اساس قضاوت متخصصین زبان ، 6 مهارت در آیلتس و 5 مهارت در تافل با هر یک از آیتمها تطابق داشتند که در بین این مهارتها، مهارتهائی که بیشتر از همه در تست آیلتس اندازه گیری شده اند مهارت "درک جزئیات" و "مهارتهای ترکیبی" است در حالیکه در تست تافل "استنتاج کردن" و "درک جزئیات" می باشند. سرانجام به منظور یافتن هر گونه توافق احتمالی در بین متخصصین زبان در مورد نوع و تعداد مهارتهای درکی شنیداری اندازه گیری شده بوسیله هر تست ، ضریب همبستگی بین ممتحنین برای هر تست محاسبه شده و نتایج نشان داده که متخصصین توانسته اند بر نوع و تعداد مهارتهای درکی شنیداری در هر تست توافق نظر داشته باشند. تاثیرات و کاربرد این یافته ها در آموزش و آزمونهای زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم / زبان خارجه نیز در نظر گرفته می شود