چکیده فارسی: این تحقیق به منظور بررسی میزان تأثیر آموزش خانواده برکیفیت رابطه بین مادران با فرزندان دردانش آموزان دوره راهنمایی شهر مرودشت در سال تحصیلی 89-1388به روش پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد.جامعه آماری پژوهش 7555 نفر می باشندکه از بین آنها88 نفر که کمترین نمره را در مقیاس رابطه ولی –فرزندی کسب کرده بودند به طور تصادفی به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش وگواه به طور تصادفی جایگزین شدند.ابزار اندازه گیری پرسشنامه مقیاس رابطه ولی – فرزندی (م ر و ف ) است که با هدف سنجیدن کیفیت رابطه ولی - فرزندی توسط فاین , مورلند و شوبل تهیه شده است. ضریب پایایی در این پژوهش به روش آلفای کرونباخ وبه میزان 84/0 بدست آمد. اطلاعات استخراج شده از آزمون توسط نرم افزار کامپیوتریspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور چگونگی تأیید یا رد فرضیه ها ابتدا آمار توصیفی برای متغیرهای گسسته شامل فراوانی، درصد و درصد تراکمی و برای متغیرهای پیوسته ی شامل میانگین و انحراف استاندارد استفاده و درادامه از آزمون تحلیل کوواریانس دو طرفه برای بررسی تأثیر آموزش خانواده بر کیفیت رابطه ی مادر و فرزند استفاده گردید. سپس نتایج تحلیل های مربوط به رابطه ی متغیرهای زمینه ای(پایه ی تحصیلی، سن مادر، تحصیلات مادر و وضعیت شغلی مادر) با کیفیت رابطه ی مادر و فرزند ارائه گردید. پس از تجزیه وتحلیل داده های آماری حاصل از پژوهش مشخص شد که طرح آموزش خانواده بر کیفیت رابطه بین مادران وفرزندان پسر اثر خوبی داشته ولی بر روی رابطه مادران ودختران اثر مطلوبی نداشته است وهمچنین عواملی مانند سن ، سطح تحصیلات , اشتغال مادرو پایه تحصیلی برکیفیت رابطه تاثیر نداشته است. واژه کلیدی: 1- آموزش خانواده 2- رابطه مادر-فرزند