یکی از مسائل پیچیده که در اثر نادرست بودن و نارسایی فرآیند اجتماعی شدن در نوجوانان صورت می گیرد، بزهکاری جوانان و خصوصاً دختران جوان می باشد که روز به روز گسترش می یابد. در این میان اگر چه رفتار بزهکارانه در میان دختران کمتر از پسران است، در عین حال دختران بزهکار کمتر مورد توجه و بررسی قرار گرفته اند و اقدامات و برنامه های پیشگیرانه و اصلاح گرانه در چارچوب علمی چندان مورد توجه قرار نگرفته است. بزهکاری جوانان و خصوصاً دختران پدیده ای اجتماعی است که به اشکال متفاوت در جوامع مختلف و در سراسر جهان وجود دارد. به منظور شناخت عوامل موثر بر بزهکاری دختران جوان در جهت پیشگیری از بروز رفتار بزهکارانه در این قشر و همچنین اصلاح و تربیت آنها انجام تحقیقات علمی در این زمینه ضروری است. فرضیه های اصلی این تحقیق برگرفته از سه نظریه همنشینی افتراقی، کنترل اجتماعی و خرده فرهنگی است. روش تحقیق در این پژوهش روش پیمایشی است و اطلاعات مورد نیاز در زمینه ی متغیرهای وابسته و مستقل با روش نمونه گیری ترکیبی و با توزیع پرسشنامه در بین 381 نفر از دختران 15 تا 24 سال شهر شیراز جمع آوری شده است. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نشان می دهد که از میان 21 متغیر مستقل آزمون شده، متغیرهای؛ وضعیت اشتغال، وضعیت تأهل، میزان سواد، میزان نظارت خانواده، میزان آشفتگی در خانواده، گسیختگی خانواده، وجود داشتن فرم مجرم در خانواده، تعداد دوستان بزهکار، میزان درآمد، تعداد افراد خانواده، میزان صمیمت میان اعضای خانواده، نوع مسکن، میزان وابستگی به دوستان، میزان استفاده از رسانه های جمعی، میزان استفاده از تولیدات فرهنگی داخلی، میزان استفاده از تولیدات فرهنگی خارجی، وضعیت اشتغال پدر و وجود روابط مردسالارانه در خانواده در میان پاسخگویان مورد بررسی با تمایل دختران به رفتار بزهکارانه رابطه معنی داری داشته اند. از طرفی متغیرهای سن، سواد پدر و سواد مادر، وضعیت اشتغال مادر و درآمد خانواده با تمایل دختران به رفتار بزهکارانه رابطه معنی داری نداشتند.