در این تحقیق، تاثیر ترجمه متون متمرکز در مقابل ارتباط شفاهی بر میزان حفظ و نگهداری واژگان در میان یادگیرندگان سطح متوسط سنجیده شده است. برای انجام این کار دو گروه از دانش آموزان که در حال گذراندن کتاب interchange 2 بودند انتخاب شدند. در مرحله اول ، یکی از گروه ها به طور اتفاقی به عنوان گروه آزمایش و دیگری به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. در مرحله بعدی ، محقق آزمونی را که خود ساخته بود بر روی گروهی مشابه اجرا کرد و پس از رفع نواقص آن ، این امتحان را در گروه های آزمایش و کنترل به عنوان پیش آزمون اجرا کرد . در طول ترم ، به دانش آموزان گروه آزمایش 15 متن که باید ترجمه می گردید ، داده شد. سپس از آنها خواسته شد که بر متن ها تمرکز کرده، آنها را ترجمه نمایند و معانی لغاتی که در متون بود را به همراه کلمات مترادف یاد بگیرند بعد از فعال سازی دانش زمینه ای دانش آموزان ، آنها به سوالات مربوط به واژگان که توسط محقق مطرح شد پاسخ دادند از سوی دیگر، در گروه کنترل از زبان مادری به هیچ وجه استفاده نگردید. دانش آموزان گروه کنترل بعد از مرحله آماده سازی ، تنها از طریق خواندن متون و ارتباط شفاهی به زبان دوم به سوالات پاسخ می دادند. در پایان ترم ، به دانش آموزان هر دو گروه آزمون ذکر شده در بالا به عنوان پس آزمون داده شد. بررسی آزمون t بین گروه های کنترل و آزمایش ما را به این قضاوت وا میدارد که فرضیه منفی را رد کنیم . بنابر این چنین تصور می کنیم که ترجمه بر میزان حفظ و نگهداری واژگان زبان آموزان ایرانی سطح متوسط تاثیر می گذارد.