در این تحقیق تلاش شده است رابطه ی میان سطح توانش زبانی دانشجویان زبان انگلیسی و ساختارهای آغازه ای و پایانه ای و نیز پیوستگی واژگانی در نگارش آنها بررسی شود. آزمایش شوندگان در این تحقیق، 60 دانشجو ی سال دوم در رشته ی آموزش زبان انگلیسی بودند. برای این منظور، متون نگارشی آنها بررسی و ویژگی های آن از دیدگاه ساختارهای آغازه ای و پایانه ای و نیز پیوستگی واژگانی نمایان و به گونه ی عددی ارزیابی گردید. سپس اعداد بدست آمده با نمرات آنهاو به کمک راهکارهای آماری بررسی و نتایج زیر بدست آمد. نتایج بدست آمده نشان داد که میان توانش زبانی این زبان آموزان که به کمک آزمون میشیگان اندازه گیری شد و پیوستگی واژگانی در نگارش آنها رابطه ی معناداری به چشم می خورد. همچنین، میان سطح توانش زبانی آنها و کاربرد گونه ای از ساختار آغازه ای پایانه ای به نام خطی (linear) که در متون نگارشی علمی و دانشگاهی بیشتر دیده می شود نیز رابطه ی معناداری به چشم می خورد. از دیگر یافته های این تحقیق می توان بیش کاربرد گونه ای دیگر از ساختارهای آغازه ای پایانه ای به نام (constant) را یاد کرد که بیشتر در متون داستانی و غیر دانشگاهی یافت می شود. همه ی دانشجویان در این تحقیق، گذشته از سطح توانش زبان شان، این گونه را در نگارش خود، که نگارش دانشگاهی به شمار می رود، بیش از دیگر گونه ها به کار برده اند. در این گونه، آغازه ی جمله و یا جمله واره ی پیشین در آغازه ی جمله و یا جمله واره ی پس از آن تکرار می شود.