هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین استرس فرزندپروری، پذیرش والدینی و مشکلات سازگاری شخصیتی دانش آموزان دوره راهنمایی بوده است. روش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای چند مرحله ای یک نمونه تصادفی از 246 دختر و 349 پسر در دامنه سنی 11 تا 16 سال برای شرکت در این مطالعه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از شاخص استرس فرزندپروری، پرسشنامه پذیرش- طرد والدینی و پرسشنامه سازگاری شخصیتی کودکان جمع آوری شد.نتایج: یافته ها آشکار کرد که از میان متغیرها استرس فرزندپروری با مشکلات سازگاری شخصیتی کودکان همبستگی معنی دار نداشت. در حالی که ادراک پذیرش- طرد از سوی مادر با شاخص های سازگاری شخصیتی کودکان رابطه معنی دار داشت. به عبارت دیگر کودکان هر اندازه مادران خود را خصمانه، طرد کننده و پرغفلت تلقی کردند، همان قدر تمایل به مشکلات رفتاری داشتند. به نظر می رسد ادراک منفی مادر و کودک متقابل بوده و بیانگر یک چرخه معیوب از حالت منفی باشد که توسط هر دو(مادر و کودک) ابراز و تجربه می شود. تفاوتهای جنسی در ارتباط با شاخصهای سازگاری حاصل شد. طوری که دختران وابستگی، عزت نفس منفی و ناپایداری هیجانی بیشتری را گزارش کردند. تحلیل رگرسیون گام به گام آشکار کرد که از میان شاخصهای استرس فرزندپروری تنها ادراک مادر از تعاملات مختل کودک- والدین، 7/2 درصد از واریانس در سازگاری شخصیتی کودکان را تبیین کرد، در حالی که 41 درصد از واریانس به وسیله شاخصهای ادراک پذیرش- طرد مادر تبیین شد. نتیجه گیری: ادراک کودکان در مورد نگرشها و پاسخگویی رفتاری مادران نسبت به آنها ممکن است تاثیر نیرومندی بر درجه سازگاری- ناسازگاری شخصیتی، که آنها نشان می دهند، داشته باشد.