فرسودگی و ناکارآمدی در بافتهای شهری، به ویژه آنگاه که این ناکارآمدی به عنوان مشخصه ی بارز یک محله به مثابه یک سلول زنده ی حیات شهری به حساب آید، واقعیتی است پیش رونده که مرزهای تاثیرش از محدودهی محله فراتر رفته و کل سیستم شهری را متاثر خواهد ساخت. فرسودگی در شکلهای کالبدی و غیر کالبدی (عملکردی و اجتماعی) قابل ردیابی است و به فراخور، رویکردها و راهکارهای مختلفی را برای مداخله در محل و برخورد با مسئله طلب می کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان تحقق پذیری طرح های نوسازی شهری می باشد و محله خوب بخت که اولین نمونه تهیه و اجرای طرح های منظر شهری می باشد به عنوان نمونه موردی این پژوهش انتخاب شده است. در این راستا میزان تمایل به مشارکت در نوسازی محله در گذشته و حال به عنوان شاخص مهم و بارز از موفقیت یا عدم موفقیت طرح منظر در نظر گرفته شد و مورد سنجش قرار گرفت. به همین منظور پس از بررسی مفاهیم مرتبط با بافت فرسوده، نوسازی بافت فرسوده، مشارکت و ارزیابی، به تدوین شاخص ها پرداخته شد تا با بهره گیری از آنها بتوان میزان رضایت مندی ساکنین را سنجید. پس از مشخص شدن شاخص ها و زیرشاخص ها و تدوین پرسشنامه اطلاعات به دست آمده از برداشت میدانی مورد تحلیل قرار گرفت و روابط بین متغیرها مشخص شد. همچنین میزان تأثیر هر متغیر نیز بر متغیرهای وابسته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که اکثریت پاسخگویان (2/74%) معتقدند که پس از اجرای طرح از امنیت محله کاسته شده است، در مورد خدمات محله نیز داده ها نمایانگر آن است (3/76%) اعضای محله بر این باورند که خدمات محله پس از اجرای طرح کمتر شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که درصد قابل توجهی از شهروندان (4/79%) با این موضوع مخالفند که از زمان آغاز اجرای طرح نوسازی ساکنین محله احساس رضایت بیشتری از زندگی در محله دارند و درصد بالاتری (7/89%) معقتدند که آسایش و آرامش در محله کاهش یافته است. همچنین بین متغیرهای تمایل به همکاری و شاخص های اقتصادی ، ضریب همبستگی 447/0 با سطح معناداری 000/0 در سطح اطمینان 95% می باشد. به علاوه ضریب رگرسیون (?) نشان داد که بین مدت سکونت و تمایل به همکاری در اجرای طرح نوسازی رابطه وجود دارد. یعنی به ازای تغییر یک واحد انحراف معیار در شاخص مدت سکونت به شرط ثابت نگه داشتن سایر عوامل، 143/0 واحد انحراف -معیار در میزان تمایل به همکاری در طرح نوسازی محله در همان جهت تغییر ایجاد خواهد شد.

this study investigated (a) the learners’ existing reading strategy repertoire, (b) the effect of instruction in reading strategies on learners’ strategic performance, and (c) the effect of explicit instruction in top-down reading strategies on reading comprehension ability of intermediate learners. the study was conducted with 40 intermediate efl learners in two groups of experimental and control in negar languages school in qazvin in the spring of 2014. after the first administration of the reading strategy questionnaire and reading comprehension test (pet), a four-week explicit strategy instruction in top-down reading strategies was provided. following the treatment, the same questionnaire and a different version of pet were administered a second time in order to determine the effects of the explicit instruction of the strategies. the statistical analysis of the pre- and post-questionnaires showed that there were significant increases in the means of top-down strategies after the treatment while a slight decrease occurred in students’ bottom-up strategy use. a significant difference was found between the performance of the students of the experimental group on the pre-and post- reading tests suggesting that reading comprehension strategy instruction could create a significant change on the behavior of the aforementioned group within the instruction period.