در این پایان نامه نقش برنامه ریزان و دولتمردان سه کشور مورد بررسی قرار گرفته و نحوه برنامه ریزی و نظارت و ارزیابی را بصورت توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و در نهایت بصورت کاربردی پیشنهاداتی ارائه داده است.

همنوازی یکی از پدیده های اساسی در مغز به شمار می رود که در بخش های مختلفی? از آن مشاهده می شود. مطالعات نشان می دهند که فعالیت همنواز نورون ها نقش مهمی در یادگیری و? تشکیل حافظه ایفا می کند. قوانین زیادی برای یادگیری ارایه شده است که مهم ترین آنها بر اساس زمان? دقیق آتش کردن نورون ها نسبت به هم (stdp)، استوار است. stdp ?با تغییر وزن های سیناپسی بین نورون ها، باعث ایجاد ساختاری متفاوت در شبکه های مختلف نورونی می شود. بررسی شبکه های متشکل از تعداد اندک نورون ها می تواند به توجیه رفتار جمعی نورون ها در شبکه های بزرگ تر کمک کند. ابتدا بررسی می کنیم که چگونه سیناپس های شکل پذیر? ?منجر به همنوازی پایدار بین بسامدهای دو نورون ناهمسان می شوند. در ادامه نشان می دهیم که در? ?شبکه های نورونی ناهمسان بزرگ، stdp با توجه به دینامیک نورون ها تقارن اولیه ساختار شبکه? (وزن های سیناپسی بین نورون ها) را از بین می برد و با ایجاد ساختاری پایا باعث همنوازی بسامدهای آنها می شود.

تمرین تناوبی شدید با حجم کم؛ ظرفیت هوازی عضله اسکلتی را افزایش می دهد، اما هنوز اطلاعات کمی در مورد سازوکارهای بالقوه در بهبود این سازگاری شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 4 هفته تمرین تناوبی شدید بر میزان پروتئینpgc-1?/? ، err? و vegf در عضله اسکلتی انسان بود. 8 دانشجوی مرد فعال داوطلبانه و به طور هدفمند در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها یک هفته پیش از آغاز اجرای پژوهش با نحوه اجرا و چگونگی انجام برنامه آشنا شدند. قبل از تمرینات آزمودنی ها یک آزمون ورزشی فزاینده را برای تعیین vo2max اجرا کردند. هم چنین نمونه برداری از بافت عضله پهن خارجی، 48 ساعت قبل از تمرینات و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام شد. برنامه تمرین تناوبی شدید شامل 11 تا 15 وهله 1 دقیقه ای با 90-85 درصد ضربان قلب ذخیره ای و 1 دقیقه برگشت به حالت اولیه فعال بین وهله ها، 3 روز در هفته برای یک دوره 4 هفته ای بود. متغیرهای مورد بررسی با روش الایزا اندازه گیری شدند. داده ها با آزمون t زوجی و در سطح معناداری 0/05 >p تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که 4 هفته تمرین تناوبی شدید منجر به افزایش معنادار pgc-1? ،err? و vegf (p<0/05) و هم چنین افزایش غیرمعنادارpgc-1? (0/05<p) گردید. یافته های حاضر پیشنهاد می کند که فعال سازی vegf از مسیر pgc-1 بخشی از سازوکارهای سلولی - مولکولی تمرینات تناوبی شدید می باشد. بنابراین احتمالاً رگ زایی در عضله اسکلتی یکی از عوامل موثر در بهبود اجرای هوازی در این گونه تمرینات است، که نیازمند مطالعات بیشتری می باشد.