این رساله با عنوان "کاربرد واژه در تصویر مفهومی" پژوهشی است درباره چگونگی استفاده از واژه ها در هنر مدرن و پست مدرن، و کاربردهای متفاوت آن در سبک ها و دوره های شاخص و تاثیرگذار در این زمینه، از ابتدای قرن بیستم تا کنون. این پژوهش شامل سه فصل می باشد که بر اساس توالی زمانی به کاربرد واژه ها در آثار تجسمی پرداخته است. در فصل اول که شامل هفت بخش می باشد به بررسی کاربرد واژه در هنرهای تجسمی شش دهه اول قرن بیستم پرداخته شده است. در بخش اول "واژه ها و تصاویر"، به نظریات مربوط به رابطه این دو اشاره شده است؛ و در شش بخش پس از آن سعی شده است تا با بررسی چگونگی حضور واژه در آثار تجسمی شاخص، تاثیرگذار و پیشرو هر سبک ـ به ترتیب: کوبیسم، دادا، کانستروکتیویسم، سوررئالیسم، نئوـ دادا و پاپ آرت ـ تصویری از گرایشات اصلی و غالب در این زمینه در هر دوره ارائه شود. در فصل دوم، "هنر مفهومی"، این موضوع در هنر تجسمی، و بعضاً شاخه های جدید هنر مدرن، در دهه های 1960 تا 1980، که با نام کانسپچوال آرت شناخته می شود، دنبال شده است. نهایتاً، هنر آوانگارد این قرن که سعی داشت تا شیوه های بیان جدیدی بیابد، وارد دوره جدیدی، دوره پست مدرن، می شود. فصل سوم این پژوهش نیز در بخش اول به شیوه های استفاده از واژه ها در هنر این دوره می پردازد. هنر یک قرن گذشته به دنبال در هم شکستن محدودیت های جهان هنر بوده است تا تصویری جدید از آن ارائه دهد؛ که یکی از نتایج این رویه تغییر مفاهیم شاخه های مختلف هنر و از میان رفتن مرزهای میان هنرها بوده است و با بروز اندیشه های جدید چهره های جدیدی اجازه خودنمایی می یابند. بخش دوم فصل سوم به بررسی عکس های یک هنرمند زن سیاه پوست که از تصویر و زبان در خلق آثارش بهره می برد، لورنا سیمپسون، به عنوان یک هنرمند شاخص سال های اخیر پرداخته شده است تا نشان دهنده این باشد که تلاش هنر قرن 20 در از میان بردن محدودیت های جهان هنر به نتیجه رسیده است.