چکیده استان خراسان شمالی به دلیل دارا بودن شرایط ویژه جغرافیایی، مناظر بدیع طبیعی، برخورداری از اقلیم مناسب و منابع آبی فراوان در ردیف یکی از مهمترین مناطق گردشگری کشور می باشد. در این پژوهش با استفاده از شاخص های زیست اقلیمی ترجونگ، بیکر و شاخص های pet و pmw مناطق مختلف استان از نظر اقلیم آسایش مورد بررسی قرار گرفته و محدوده های زمانی مناسب برای گردشگری و طبیعت گردی در هر کدام از مناطق بر اساس شاخص های فوق مشخص گردیده است. نتایج شاخص ترجونگ به صورت ماهانه و سایر شاخصهای به کار رفته در این تحقیق به صورت روزانه ارائه شده است. همچنین با استفاده از شاخص eet علاوه بر تعیین محدوده های زمانی محدوده های مکانی مناسب نیز جهت انجام تفریحات و ورزشهای آبی در سطح استان تعیین شده است و با استفاده از نرم افزار arc gis اقدام به تهیه نقشه های پراکندگی مقادیر eet در طول فصل گرم سال در سطح استان شده است. نتایج به دست آمده از شاخص های زیست اقلیمی حاکی از آن است که به طور کلی دوره آسایشی استان از ماه می شروع می شود و تا اوایل نوامبر ادامه می یابد. و طی ماههای دسامبر، ژانویه، فوریه، مارس و آوریل به دلیل سردی هوا هیچ کدام از مناطق استان در محدوده آسایش قرار نمی گیرند، ضمن آنکه مناطقی از استان در طول ماههای ژولای و اوت به دلیل گرمای هوا از شرایط آسایشی خارج می شوند ولی بر اساس نتایج شاخص eet در این محدوده یعنی ماههای (ژولای و اوت) شرایط برای استفاده از منابع آبی رودخانه ها و دریاچه ها جهت انجام تفریحات و ورزشهای آبی در بیشتر مناطق استان فراهم می باشد. بر این اساس ایستگاه جاجرم با 126 روز و سی ساب با 58 روز بیشترین و کمترین تعداد روزها ی مطلوب جهت استفاده از تفرجگاههای آبی را به خود اختصاص داده اند. واژگان کلیدی شاخص زیست اقلیمی- اقلیم آسایش- گردشگری- استان خراسان شمالی