در این پژوهش نانوساختارهای اکسید فلزات (pbo، mgo، mn2o3، co3o4 و nio) طی فرآیند تخریب حرارتی ترکیبات کئوردیناسیون تهیه و با روش های ft-ir،xrd ،sem ،tem ، xps وvsm شناسایی شدند. تخریب حرارتی کمپلکس های اگزالات در حضور اولئیل آمین و تری فنیل فسفین جهت تهیه نانوساختارهای pbo، mgo و mn2o3 بکار گرفته شد. با توجه به نتایج گزارش شده بیان این نکته حائز اهمیت است که چگونه کنترل دما و زمان در فرآیند تخریب حرارتی روی اندازه و شکل محصولات تأثیرگذار است. فرآیند تخریب حرارتی در مقایسه با سایر روش های شیمیایی جهت تولید نانوساختارها مزیت های ویژه ای دارد از جمله: کم هزینه بودن، قابلیت تعمیم به مقیاس صنعتی، کنترل اندازه و شکل محصولات و قابل دسترس بودن ابزار. پس از انتخاب این روش، رویکرد جدید دیگری که باید به آن اشاره شود استفاده از ترکیبات کئوردیناسیون بجای نمک های فلزی به عنوان پیش ماده است. چون لیگاندهای کئوردینه شده به فلز با ایجاد ممانعت فضایی باعث می شوند تا یونهای فلزی بصورت مجزا از یکدیگر عمل کنند و هرچه لیگاندها از نظر ساختاری حجیم تر باشند، روی کاهش اندازه ی ذرات بیشتر اثر می گذارند. در راستای تحقق این اهداف، لیگاند فتالات به عنوان یک گزینه ی مناسب انتخاب شد. به نحوی که نانوساختارهای co3o4 و nio طی فرآیند تخریب حرارتی کمپلکس های فتالات تهیه شدند.

هیدروکسی آپاتیت (ca10(po4)6(oh)2, hap) به عنوان یکی از مهم¬ترین ترکیبات کلسیم فسفات¬ها به دلیل داشتن فعالیت زیستی، خواص زیست¬سازگاری و زیست¬تخریب پذیری فوق العاده در تهیه¬ی کاشتنی¬های زیستی کاربرد وسیعی دارد. در این پژوهش، نانوساختارهای hap طی یک روش همرسوبی ساده با استفاده از ca(no3)2.4h2o و (nh4)2hpo4 به ترتیب به عنوان منابع کلسیم و فسفر تهیه شدند. به منظور کنترل شکل و اندازه¬ی ذرات نانوساختارهای hap، برای اولین بار از ترکیبات باز شیف به عنوان لیگاندهای کی¬لیت¬ساز استفاده شد. در تصاویر میکروسکوپ الکترونی مشاهده شد که نانوساختارهای صفر بعدی و یک بعدی به ترتیب در حضور لیگاندهای کی¬لیت¬ساز چهار¬دندانه و دو¬دندانه تشکیل می¬شوند. هم¬چنین فعالیت زیستی نانوساختارهای hap در محیط آزمایشگاهی و در مایع شبیه¬سازی شده¬ی بدن نشان داد که نانوساختارهای یک بعدی (نانومیله¬ها) در مقایسه با نانوساختارهای صفر بعدی (نانوذرات) فعالیت زیستی بیشتری دارند. علاوه بر این، کامپوزیت¬های کیتوسان/گرافن اکسید/نانوذرات hap و پلی اتیلن گلیکول/گرافن اکسید/نانومیله¬های hap به روش خشک کردن سرمایشی ابتدا تهیه و سپس فعالیت زیستی آن¬ها مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان داد که کامپوزیت کیتوسان/گرافن اکسید/نانوذراتhap تهیه شده با ساختار بسیار متخلخل می¬تواند یک داربست مناسب برای تشکیل استخوان در بدن باشد. مطالعات انجام شده در زمینه¬ی فعالیت زیستی نانوکامپوزیت¬ها نشان داد که این ترکیبات در مقایسه با نانوساختارهای خالص hap از نظر زیستی فعال¬تر هستند. محصولات تهیه شده با روش¬های مختلفی شامل میکروسکوپ الکترونی روبشی و عبوری(sem, tem) ، پراش اشعه ایکس (xrd) و طیف¬بینی مادون قرمز با تبدیل فوریه (ftir) شناسایی شدند. الگوهای xrd نشان دادند که هیدروکسی آپاتیت تک فاز با روش همرسوبی حاصل شده است.