افت شنوایی به معنی کاهش توانایی درک صداست و در حقیقت جزء ناتوانیهایی محسوب میشود که هرگز به چشم دیده نمی شود ولی به عنوان معلولیتی شدید به حساب میآید. این مشکل به عنوان شایع ترین نقص های مادرزادی در نوزادان محسوب می شود، بطوریکه از هر هزار نوزاد، چهار نوزاد ناشنوا و یا به همراه افت شنوایی شدید بدنیا می آید. تشخیص زودرس کاهش شنوائی جهت تکامل گفتار، زبان و توانایی های شناختی و روانی- اجتماعی اهمیت بسزا دارد. کودک پیش از این که بتواند از طریق زبان و گفتار ارتباط برقرار کند، از طریق صدا سازی ارتباط برقرار می سازد. گریه از مهمترین راههای برقراری ارتباط کودک با اطرافیان می باشد. گریه نوزاد یک رفتار چند وجهی، پویا، نشانه حیات در بدو تولد و بعنوان اولین ابزار ارتباطی است که دارای اطلاعات زیادی در سیگنال صوتی خود می باشد. گریه کردن برای نوزادان یک شکلی از برقراری ارتباط، البته از نوع محدود ولی مشابه با همان روشی است که بزرگسالان دارند. در این پژوهش با جداسازی صوت نوزادان در دو گروه، یکی با شنوایی سالم و دیگری با افت شنوایی مادرزادی، تاثیرات افت شنوایی را روی خصوصیات صداسازی و گریه نوزادان و شیرخواران با استفاده از سیستم اخذ و پردازش سیگنالهای صوتی، تجزیه و تحلیل شده است. در این حوزه تاکنون برخی از ویژگیهای آکوستیکی نظیر تغییرات فرکانس پایه، مقادیر فرمنتها، ضرایب کپستروم و ... مطالعه شده اند، اما نتایج دارای استحکام کافی جهت اعتماد به روشهای بکارگیری شده، نبوده اند. در این پژوهش، تلاش بر این بوده است که پس از مطالعه گسترده مقالات و پژوهشهای این حوزه و بررسی نقاط ضعف و قوت مطالعات انجام شده، تجزیه و تحلیل مناسبی از گریه نوزاد را ارائه دهیم و در نهایت با استخراج مولفه های مناسب از سیگنال گریه نوزاد و بکارگیری سیستم بازشناسی مناسب، طبقه بندی گریه نوزادان را به نحو قابل قبولی انجام دهیم. ماحصل این پژوهش پیاده سازی سیستمی است که توسط آن برای سیگنالهای تست (سیگنالهایی که سیستم هرگز ندیده است) به 95.7% صحت بازشناسی دست یافته است.