پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (خودگردان) با انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی رایانه ای دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه اراک انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. نمونه تحقیق شامل 195 نفر دانشجو دانشکده علوم انسانی دانشگاه اراک می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از بین گروه های مختلف تحصیلی انتخاب گردیده اند. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش شامل پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی(خودگردان) زیمرمن و پونز، پرسشنامه انگیزه پیشرفت و مقیاس خودکارآمدی رایانه می باشد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و همچنین آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه (anova) استفاده شده است. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (خودگردان) و انگیزه پیشرفت دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه اراک رابطه معناداری وجود دارد. بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (خودگردان) و خودکارآمدی رایانه ای دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی رایانه دانشجویان دانشکده علوم انسانی رابطه معناداری مشاهده نشد. در بررسی تفاوت دانشجویان دختر و پسر در استفاده از راهبردهای یادگیری خودگردان و خودکارآمدی رایانه ای، نتایج نشان داد، از لحاظ استفاده از راهبردهای یادگیری خودگردان و خودکارآمدی رایانه ای بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود ندارد اما در انگیزه پیشرفت، بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت وجود دارد و دانشجویان دختر از انگیزه پیشرفت بالاتری برخوردار می باشند. در بررسی تفاوت دانشجویان رشته های مختلف، نتایج نشان داد، در استفاده از راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و خودکارآمدی رایانه ای بین دانشجویان رشته های مختلف تفاوت وجود دارد اما در انگیزه پیشرفت بین دانشجویان رشته های مختلف تفاوتی وجود ندارد. با توجه به نتیجه پژوهش، توصیه می شود مهارت های خودتنظیمی در مقاطع پایین تر (مدارس) توسط مربیان آموزش داده شود تا افرادی مستقل، باانگیزه و خودکارآمد در زمینه های مختلف تحویل جامعه گردند. همچنین به آموزش و یادگیری مهارت های کامپیوتری در دانشجویان دانشکده های علوم انسانی اهمیت بیشتری قائل گردد.