چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش تمرینات کاراته بر افزایش ابراز وجود دانش آموزان دختر مبتلا به کمرویی مقطع راهنمایی شهرستان سبزوار بود . روش پژوهش نیمه تجربی ار نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود . نمونه گیری بصورت تصادفی چند مرحله ای صورت پذیرفت و بعد از همسانی ، افراد به سه گروه آزمایشی ( 42 نفر ) و یک گروه کنترل (14 نفر ) تقسیم شده . گروه آزمایشی در جریان برنامه تمرینات کاراته ( متغیر مستقل) قرار گرفت و گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکرد . زمان اجرای برنامه تمرینات شامل سه روز در هفته و روزانه 120 دقیقه به مدت 8 هفته بود . ابزارهای اندازه گیری عبارت بودند از : 1- پرسشنامه کمرویی رافی با 25 سوال 2- پرسشنامه ابراز وجود گمبریل و ریچی با 40 سوال . که طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت . داده های پژوهش حاکی از آن است که : آموزش کاراته سبب افزایش ابراز وجود دانش آموزان کمرو نمی شود p< % 5 . تفاوت معناداری در ابراز وجود دخترانی که آموزش کاتا و کمیته دریافت کرده اند نسبت به دخترانی که آموزش کاتا / کمیته گرفته اند وجود ندارد . p< % 5تفاوت معناداری در ابراز وجود دخترانی که آموزش کمیته دریافت کرده اند نسبت به دخترانی که آموزش کاتا گرفته اند وجود ندارد . p< % 5 آموزش کاراته تاثیر معناداری بر کاهش کمرویی ایجاد نکرد p< % 5 . بر اساس یافته های پژوهش اینگونه استنباط می شود که جهت اصلاح رفتارهای نه چندان سازگار نیاز به تکنیک های متعدد می باشد که یکی از آن موارد میتواند استفاده از تمرینات فیزیکی / ورزشی باشد . کلید واژه ها : تمرینات کاراته ، ابراز وجود ، کمرویی ، دانش آموزان دختر .