غم و شادی یکی از مباحث روان شناسی شاهنامه می باشد که تاکنون هیچ اثری به طور مستقل به آن نپرداخته است. در این تحقیق غم و شادی در شاهنامه فردوسی از دیدگاه روان شناسانه مورد بررسی قرار گرفته است. مباحث ارائه شده در 5 فصل تنظیم گردیده که سرفصل آن ها به قرار زیر است: فصل اوّل: آشنایی مختصری با فردوسی، شاهنامه، شعر حماسی و تعریف ها و عوامل غم و شادی از نظر روان شناسان و بررسی زیبایی هنری شاهنامه و چرایی نپرداختن به موضوع غم و شادی در شاهنامه و .... فصل دوم: عوامل ایجاد شادمانی مثل موسیقی، جشن، هدیه، دوستی، ازدواج، مال و ثروت، جوانی، پهلوانی، شراب، خرد، دین، اعتقاد به سرای دیگر، عدالت و دادگری، مردمی، نیک نامی، سخنوری و .... فصل سوم: انعکاس شادی در وجود انسان از نظر شاهنامه و فردوسی، مثل خنده، سرخی چهره، گریه ی شوق، شکار، رقص و پایکوبی، دست افشانی و آراستگی و نوکردن لباس. فصل چهارم: عوامل غم در شاهنامه مثل مرگ، دنیاطلبی، فقر، پیری، کاهلی، رشک، بیداد، جنگ، خفت و خیز با زنان، دروغ، بخیلی، غرور، تندی و خشم. فصل پنجم: انعکاس غم در انسان مثل سوگواری، مویه کردن، پوشیدن لباس سیاه، خاک بر سر ریختن، موی بر میان بستن و زنّار خونین بر میان بستن و .... . در هر مورد نظر اندیشمندان و فردوسی شناسان و آثار موجود درباره ی شاهنامه ارائه گردیده و شواهدی از ابیات شاهنامه بیان شده است.