چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخلات روانی مبتنی بر مراحل تغییر بر پیشگیری از عود در مصرف کنندگان کراک بود. جامعه آماری شامل تمامی مصرف کنندگان کراک بود که برای درمان دارویی به کلینیک درمان سوءمصرف مواد مهر گستر در پاییز 1389 مراجعه کرده بودند. طرح پژوهش از نوع شبه تجربی (پیش آزمون- پس آزمون) با گروه کنترل بود. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه ی محقق ساخته با 25 سوال و فرم کوتاه شده ی پرسشنامه ی عزت نفس کوپر اسمیت با 10 سوال بودند. در بخش کیفی نیز از مشاهده و مصاحبه استفاده شد. نمونه ی پژوهشی شامل 18 نفر بود که از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. اعضای گروه آزمایش دو بار در هفته در جلسات گروه درمانی مبتنی بر مراحل تغییر شرکت می کردند. داده های حاصل از پژوهش از طریق آزمونهای آماری f لوین و t دو گروه مستقل، مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از عدم وجود رابطه ی معنادار بین مداخلات روانی کنترل استرس و پیشگیری از عود بود.(t=1.32 , p<0.203). همچنین بر اساس داده های به دست آمده (t=2.258, p>0.343) آگاهی دادن در عدم احساس گناه و لزوم تعهد سپاری مجدد پس از لغزش تاثیری پیشگیری از عود و تسهیل درمان نداشته است. در مورد فرضیه سوم، بین مداخله ی روانی افزایش عزت نفس و پیشگیری از عود با توجه به داده های پژوهش (t=3.638 , p<0.239) رابطه ی معناداری وجود نداشت. همچنین با در نظر گرفتن نتایج آزمونهای آماری (t=0.773 , p<0.221) آموزش راههای کسب لذت واقعی تاثیری در تسهیل فرایند تغییر نداشته است. فرضیه پنجم نیز که بر وجود رابطه بین سبک های اسنادی مورد استفاده و درمان موفقیت آمیز دلالت داشت با توجه به نتایج آزمونهای آماری (t=1.88 , p<0.939) این فرضیه نیز رد شد. تنها فرضیه پذیرفته شده، فرضیه ششم بود که بر تاثیر کلی مداخلات روانی بر ماندگاری در دوره ی پاکی دلالت داشت که با توجه به داده ها (t=2.14 , p<0.05) پذیرفته شد. کلید واژه ها: مداخلات روانی، مراحل تغییر، کراک، عود، پیشگیری از عود