نام پژوهشگر: زیبا مسیبی
سمیه شکری زیناب گیتا حاتمی زاده
خلاصه فارسی آنتی بیوتیک های خوراکی بیشترین دسته دارویی تجویز شده در دوران بارداری هستند و بی ضرر تلقی می شوند این در حالی است که به دلیل تغییرات ایجاد شده در بدن مادر باردار لزوم تجویز مناسب دارو و تعیین دوز مناسب احساس می شود. از طرفی بنا بر آمار سازمان جهانی بهداشت در سال 2010 از هر 33 تولد در جهان 1نوزاد آنومال به دنیا می آید که هزینه های بسیاری از لحاظ مالی و روانی بر جامعه تحمیل می کند. در این پایان نامه به بررسی رابطه ی بین مصرف آنتی بیوتیک در دوران بارداری و ریسک بروز ناهنجاری پرداختیم. جامعه ی مورد مطالعه 241 جفت از زنان باردار و نوزادانشان در شهر تهران است (200 جفت گروه کنترل و41 جفت گروه آزمون) که توسط مصاحبه ی تلفنی و حضوری و مطالعه ی پرونده ی نوزادان انجام شد. در این مطالعه بیمارستان های بوعلی، امام خمینی(ولیعصر)، آرش و مرکز طبی کودکان همکاری کردند. از اطلاعات دموگرافیکی تحصیلات مادر و تعداد فرزندان زنده مادر با ریسک بروز ناهنجاری رابطه ی معناداری داشتند. در سابقه ی پزشکی مادر باردار، مقدار داروهای غیر آنتی بیوتیک مصرفی در دوران بارداری اثر معناداری دارد و سابقه ی آنومالی در فامیل نوزاد ریسک بروز ناهنجاری در جنین را 15 برابر افزایش می دهد و سابقه مشکلات خواب مادر در دوران زندگی(بدون در نظر گرفتن زمان)، 7.5 برابر سابقه ی ناهنجاری در جنین را افزایش می دهد.مصرف مکمل ها در دوران بارداری هم مورد بررسی قرار گرفت اما در این جامعه ی آماری تفاوت معناداری بین گروه کنترل و آزمون دیده نشد. هیچ یک از موارد بررسی شده در الگوهای زیستی در نتیجه ی تحقیق اثربخش نبودند. عفونت های باکتریایی و قارچی و داروهای آنتی بیوتیک مصرفی در دوران بارداری توسط مادران باردار مورد بررسی قرار گرفتند که مقدار آنتی بیوتیک تجویز شده رابطه ی معناداری را ایجاد کرده است و از طرفی بهبودی مادر پس از مصرف آنتی بیوتیک، بروز عارضه در اثر مصرف آنتی بیوتیک،نحوه ی مقابله با عارضه، ادامه دادن درمان بعد از عارضه، کامل کردن طول دوره درمان، مصرف آنتی بیوتیک بدون نظر پزشک و مصرف کردن دارو بدون نظر پزشک معنادار شدند.از طرفی در ارتباط با اطلاعات به دست آمده از نوزادان،بین وزن به هنگام تولد نوزادان مورد مطالعه، دور سینه و عدد آپگار، در هر دو گروه کنترل و آزمون تفاوت معناداری مشاهده شد که خطر بروز ناهنجاری در نوزاد را افزایش می دهد. در صد بالایی از نوزادان مورد مطالعه(51.9%) به صورت اتفاقی پسر بودند و 15 نفر از نوزادان آنومال مورد مطالعه هم پسر بودند واین موضوع بروز بیشتر آنومالی در جنس پسر را تایید می کند.