به علت عدم لحاظ نمودن هزینه سرمایه و نیز استفاده از اطلاعات حسابداری، انتقادات فراوانی به معیارهای ارزیابی عملکرد سنتی مانند بازده حقوق صاحبان سهام و بازده دارایی ها وارد می باشند. در طرف مقابل ارزش افزوده اقتصادی در عین لحاظ نمودن هزینه فرصت و سود اقتصادی، معیاری بهتری در ارزیابی ارزش ایجاد شده در شرکتها است. در این تحقیق ارتباط میان معیارهای فوق با ارزش افزوده اقتصادی در صنعت بیمه بررسی شده تا مشخص گردد که به چه میزانی معیارهای سنتی مورد اشاره منطبق با معیار ارزش افزوده اقتصادی می باشند و تا چه حد به بهبود ارزش افزوده اقتصادی ایجاد شده در بنگاه کمک می کنند. در این تحقیق شرکتهای مورد بررسی معادل تمامی شرکتهای بیمه فعال در کشور به غیر از شرکتهای بیمه اتکایی می باشد که مشتمل بر 18 شرکت بیمه هستند، برای دوره 4 ساله (1384 تا 1387) مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین باتوجه به آنکه تحقیق فوق کل صنعت را مورد بررسی قرار می دهد و نیز به سبب آنکه ارزش افزوده اقتصادی یک معیار عینی می باشد، لذا از حاشیه ارزش افزوده اقتصادی در محاسبات استفاده شده است. تعدیلات مربوط به محاسبه ارزش افزوده اقتصادی که مشتمل بر تعدیلات مربوط به سرمایه بکارگرفته شده و سود عملیاتی پس از مالیات می باشند، براساس تعدیلات استاندارد ارزش افزوده اقتصادی، حسابداری شرکتهای بیمه و نیز استاندارد حسابداری 28 و مصوبات شورای عالی بیمه، انجام شده است. یافته های تحقیق نشان می دهند که میان بازده دارایی ها و بازده حقوق صاحبان سهام با حاشیه ارزش افزوده اقتصادی در صنعت بیمه رابطه نسبتاً قوی و مستقیمی برقرار است. البته این ارتباط در مورد بازده حقوق صاحبان سهام بیشتر می باشد. همچنین جهت مشخص شدن ابعاد بیشتری از رابطه معیارهای سنتی مورد اشاره با معیار ارزش افزوده اقتصادی، ارتباط بازده دارایی ها و بازده حقوق صاحبان سهام نیز با "نسبت سود عملیاتی پس از کسر مالیات به مبلغ هزینه سرمایه" نیز بررسی گردید که نتایج آن نیز حاکی از وجود ارتباط مستقیم میان بازده دارایی ها و بازده حقوق صاحبان سهام با این نسبت است.