چکیده: رشد و توسعه در همه زمینه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی از اهداف و آرمانهای هر کشوری است و برنامه ریزان و کارگزاران هر کشور می کوشند عواملی را که بسترساز این زمینه ها هستند شناسایی کرده و توسعه می دهند. امروزه در اقتصادهای درحال توسعه و توسعه یافته، بهره وری کل عوامل به اولویتی ملی تبدیل شده است، زیرا ادامه حیات اقتصادی کشورها، رشد اقتصادی و افزایش بهبود سطح زندگی افراد یک جامعه وابسته به ارتقای بهره وری کل عوامل است. بنابراین این مطالعه به ارزیابی نقش توسعه بازارهای مالی بر رشد بهره وری کل عوامل تولید (tfp) ایران در طول سالهای 1340تا 1386 می پردازد. در این تحقیق با استفاده از روش آماری تحلیل عاملی، شاخصهای متعدد (8 شاخص استخراج شده از سیستم بانکی) را به یک شاخص جامع که بیانگر توسعه مالی است تبدیل کرده و با استفاده از تابع رگرسیون رابطه آن را با رشد بهره وری کل عوامل به دست می آوریم. نتایج این تحقیق نشان می دهد بین توسعه مالی و رشد بهره وری کل عوامل رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین براساس نتایج تخمین می توان بیان داشت ضریب متغیر شدت سرمایه، بازبودن تجاری و نرخ ارز واقعی اثر مثبت و معنادار ، ضریب متغیر رابطه مبادله و متغیر موهومی انقلاب اثر منفی و معناداری بر بهره وری کل عوامل می گذارد.