در کار حاضر، ابتدا دی آمین آروماتیک pobd حاوی حلقه های پیریدین و 1،3،4- اگزادیازول سنتز شد. نمک هیدروکلراید این دی آمین به عنوان یک اصلاح کننده آروماتیک و پایدار از نظر حرارتی، در واکنش تبادل یونی با سدیم- مونت موریلونیت به کار رفت. تغییرات فاصله بین لایه ای و نیز پایداری حرارتی این خاک رس اصلاح شده جدید، به ترتیب توسط xrd و tga بررسی شد. سپس این دی آمین با دی انیدرید btda در حلال dmac به منظور تشکیل محلول پلی آمیک اسید واکنش داده شد. مرحله ایمیدی شدن و تشکیل پلی ایمید، به روش حرارتی انجام شد. سنتز و بررسی ترکیب مدل توسط واکنش pobd و تری ملیتیک انیدرید در استیک اسید گلاسیال انجام شد و دی ایمید- دی اسید جدید سنتز شد. ویسکوزیته ذاتی پلی ایمید و پلی آمیک اسید، اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شدند. در مرحله بعد، نانوکامپوزیت های این پلی ایمید با درصدهای وزنی متفاوت از مونت موریلونیت اصلاح شده با نمک pobd، با روش پلیمریزاسیون موضعی تهیه شدند و با طیف سنجی ft-ir و xrd بررسی شدند خواص حرارتی نمونه ها با dsc و tga مورد مطالعه قرار گرفت و مشاهده شد که با افزایش مقدار خاک رس، دمای تبدیل شیشه ای و پایداری حرارتی افزایش می یابد. مرفولوژی سطح نانوکامپوزیت 1 و 3 درصد نسبت به پلی ایمید خالص، توسط میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) بررسی شد. در ادامه به منظور بررسی توانایی هیبریدهای سنتزی و خاک رس اصلاح شده با pobd در حذف فلزات، آزمون جذب کاتیون بر روی کاتیون کبالت انجام گرفت.