هدف: هدف از این مطالعه برآورد هزینه انرژی مصرفی دانشجویان پسر فعال با روش های دستگاهی در تست های پیاده روی میدانی با سرعت های مختلف بود. روش: بدین منظور10 دانشجوی تمرین کرده(سن: 47/3 ± 23 سال؛ وزن: 79/11 ± 69 کیلوگرم؛ قد: 24/4 ± 178 سانتی متر) به صورت تصادفی انتخاب شدند. تست های میدانی در 8 سرعت از 2 کیلومتر تا 9 کیلومتر اجرا گردید که هر تست به مدت 2 دقیقه و با پنج دقیقه استراحت بین هر تست انجام شد. این در حالی بود که فعالیت آزمودنی ها توسط دستگاه شتاب سنج ، دستگاه پولار و گام شمار اندازه گیری شود. هر دستگاه قادر به برآورد یک شاخص و تخمین هزینه انرژی از طریق آن بود. دستگاه شتاب سنج از طریق شتاب بدن، پولار از طریق ضربان قلب و گام شمار از طریق تعداد گام های ثبت شده، این عمل را انجام می دهند. همچنین میزان هزینه انرژی از طریق یک مدل رگرسیونی نیز برآورد شد. اندازه گیری تغییرات هزینه انرژی به دست آمده از چهار روش به وسیله آزمون تحلیل واریانس چندگانه (manova) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری (05/0?p) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همبستگی بین نتایج روش های ذکر شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری (01/0 ?p) نیز بررسی گردید. نتایج: تغییرات میانگین هزینه انرژی در بین چهار روش تخمین انرژی مصرفی، اختلاف معنی داری نشان داد. این تفاوت در بین دستگاه گام شمار واکینگ استایل با سه روش دیگر زیادتر بود. همبستگی بسیار بالایی بین هر چهار روش به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج آزمون تعقیبی توکی، نشان داد که بین سه روش مدل رگرسیونی کاواهارا، دستگاه شتاب سنج پامز، دستگاه پولار سانتو - تی6 به جز در سرعت 7 کیلومتر اختلاف معنی داری در برآورد هزینه انرژی مشاهده نشد ولی این تفاوت در بین گام شمار واکینگ استایل x با سه روش دیگر مشهود بود.