ذرت یکی از بهترین گیاهان جهت سیلو کردن بوده ولی دارای کمبود مواد معدنی و پروتئین است. آفتابگردان عملکرد علوفه خشک زیادی داشته و از نظر مواد معدنی و پروتئین غنی تر از ذرت است. بنابراین استفاده از این علوفه در جیره غذایی بر پایه ذرت، کمک شایانی برای رفع فقر مواد مغذی دام ها می باشد. به منظور تعیین کیفیت و کمیت علوفه و سیلاژ مخلوط ذرت و آفتابگردان، آزمایشی دو مرحله ای در سال زراعی 87-1386 در دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. برای مرحله اول از طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. تیمارها شامل: ذرت، آفتابگردان کشت شده در هفتم اسفندماه 1386، آفتابگردان کشت شده در بیست و دوم اسفند ماه 1386 و آفتابگردان کشت شده در هفتم فروردین ماه 1387 بود. مرحله دوم آزمایش (سیلو) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. یکی از فاکتورها مرحله رشدی آفتابگردان و فاکتور دیگر نسبت های مختلف اختلاط گیاه کامل ذرت (در مرحله شیری-خمیری) و آفتابگردان در سیلو بود، که به ترتیب در سه سطح (مراحل اواخر غنچه دهی، اواخر گلدهی و شیری-خمیری دانه) و پنج سطح (100 درصد ذرت، 75 درصد ذرت و 25 درصد آفتابگردان، 50 درصد ذرت و 50 درصد آفتابگردان، 25 درصد ذرت و 75 درصد آفتابگردان و 100 درصد آفتابگردان) اجرا گردید. نتایج مرحله اول آزمایش نشان داد که در زمان برداشت علوفه، بین گیاهان مورد بررسی از نظر میانگین ارتفاع گیاه، عملکرد علوفه تازه، عملکرد علوفه خشک، درصد ماده خشک، درصد پروتئین خام، کل قندهای محلول و نشاسته اختلاف معنی داری وجود داشت. آفتابگردان تاریخ کشت اول با تولید 25/47 تن در هکتار دارای بیشترین عملکرد علوفه خشک بود. همچنین در مرحله دوم آزمایش، اثر مرحله رشدی بر ph، درصد پروتئین خام، خاکستر و ماده آلی سیلاژ معنی دار بود. اثر نسبت اختلاط و اثرات متقابل مرحله رشدی و نسبت اختلاط علاوه بر موارد ذکر شده، برای فیبر خام نیز معنی دار گردید. در مجموع مخلوط نمودن علوفه ذرت و آفتابگردان هنگام سیلو کردن، کیفیت سیلاژ را از نظر پروتئین و مواد معدنی بهبود بخشید و بهترین نسبت اختلاط، 25% ذرت و 75% آفتابگردان (مرحله اواخر گلدهی و قبل از تشکیل دانه در طبق) بود.