مسئله فراگیری زبان کودک سالهاست مورد توجه روان شناسان و زبان شناسان قرار گرفته است. نظریات مختلفی در باب چگونگی فراگیری زبان توسط کودکان مطرح است که از جمله آنها می توان به نظریاتی چون شرطی سازی عامل که اسکینر بیان کرد، نظریه شناختی پیاژه و نظریه یادگیری فطری زبان که توسط چامسکی مطرح شد، اشاره کرد. در این پژوهش میدانی به بررسی کاربرد صفت در گفتار کودکان 6-4 ساله فارسی زبان تهرانی پرداختیم. نمونه های مورد نیاز این پژوهش با حضور در مهد کودک و از طریق آزمون های تصویری انفرادی از بچه ها جمع آوری گردیده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس آمار به دست آمده به تفکیک سه گروه سنی 4 و 5 و 6 ساله ها به نتایج زیر دست یافتیم: 1- میزان به کارگیری صفت برتر با افزایش سن افزایش پیدا می کند. 2- میزان استفاده از صفت مرکب با افزایش سن بیشتر می شود. 3- تعداد مقولات معنایی صفت با افزایش سن بیشتر می شود. 4- بچه ها با وجود ادراک صفت برترین آن را در گفتارشان به کار نمی برند 5- پربسامدترین صفات در گفتار کودکان صفات بزرگ و کوچک می باشند .