در این فرضیه ، این نتیجه بدست می آید که جمهوری اسلامی ایران علیرغم میل باطنی خود مبنی بر روابط دوستانه با کشورهای منطقه و ایجاد یک سیستم امنیتی پایدار ، به دلیل حضور آمریکا در منطقه ، وابستگی کشورهای حوزه خلیج فارس ، حضور اسرائیل در منطقه ، تفاوتهای سرزمینی نسبت به همسایگان ، پیشرو در اندیشه سیاسی ، مذهب تشیع و بی اعتمادی کشورهای حوزه خلیج فارس به آن و وجود اختلافات فرهنگی و مذهبی کشورهای عربی با ایران و رقابت ناصحیح نتوانست طرح امنیت دسته جمعی را به نتیجه برساند و همچنین باید اذهان نمود که حضور آمریکا در منطقه نه تنها باعث بهبود محیط امنیتی ایران نشد بلکه در منطقه تهدیدهای جدیدی را متوجه ایران ساخت و به نوعی حضور آمریکا ، جدیدترین تغییر در محیط راهبردی منطقه بود که باعث شد توازن منطقه را به ضرر ایران دگرگون سازد. بنابراین ایران به علت ناکامی در دستیابی به امنیت دسته جمعی با تقویت بنیه نظامی و دفاعی خود در پی باز یافتن نقش خود به عنوان بازیگر عمده در صحنه منطقه ای و جهانی شد و سیاست نظامی مبتنی بر استراتژی باز دارندگی دفاعی را برای مقابله با چالش های احتمالی در پیش گرفت. بنابراین فرضیه اصلی این تحقیق به اثبات نمی رسد و اگرچه در ابتدا به نظر می رسید که ایران به دنبال حفظ امنیت دسته جمعی و بهبود محیط امنیتی در منطقه خلیج فارس است ، اکا عوامل پیش گفته شده بویژه حضور آمریکا در منطقه موانعی بزرگ را بر سر راه امنیت این منطقه ایجاد کرد و تا زمانی که این رویه ادامه دارد منطقه همچنان نا امن خواهد بود و جمهوری اسلامی ایران تنها راه حفظ امنیت خود را ، باید در پیگیری تقویت بنیه نظامی خود جستجو کند

روش مادر این پژوهش و تحقیق کتاب خانه ای است و به روش استقرایی و رسیدن به کل از جز اجزا شده است . جهت پی بردن به درون مایه ها و محتوای غزل های عصر ادبیات انقلاب اسلامی بخصوص غزل های قیصر امین پور ، سلمان هراتی و علیرضا قزوه . مجموعه غزل های این غزل سرایان مذکور مطالعه شد و یاداشت برداری گردید و در عنوان های گوناگون مدون و مرتب شد و سپس تحلیل و بررسی گردیده است و از مقالات و سایر تحلیل های عرضه شده در خصوص شعر ادبیات انقلاب اسلامی بخصوص غزل نیز بهره ها گرفته شده است .

چکیده ندارد.