این مطالعه تلاشی جهت کنترل ساختار اسفنج پلیمری (در یک فرآیند اکستروژن) با استفاده از کنترل نرخ برش در حدیده مسطح مستطیلی و نیز استفاده از نانو ذرات سیلیکا است. تثبیت ساختار سلولی اسفنج نیز بلافاصله پس از خروج از حدیده توسط مخلوط "آب، یخ و اتیلن گلیکول" در محدوده دمایی (10- تا 5-) درجه سانتی گراد صورت پذیرفت. . برای پراکنش نانوذرات در سطح زمینه از یک روش محلولی-مذاب استفاده گردید. در این تحقیق اثر متغیرهای 1- نرخ برش در حدیده، 2- تغییرات اندازه نانو ذره و 3- تغییرات درصد نانو ذره بر چگالی نسبی اسفنج، چگالی سلولی و متوسط قطر سلول ها بررسی گردید. حضور نانو ذره به عنوان یک عامل موثر در بهبود ساختار اسفنج تهیه شده در نرخ برش یکسان، موثر واقع شد. افزایش درصد وزنی نانو ذره برای درصدهای بالا، منجر به کاهش چگالی سلولی و کاهش چگالی نسبی گشت. بیشترین چگالی سلولی در نرخ برش بالا و کوچکترین اندازه از نانو ذره و با تنها 2 درصد وزنی از نانو ذره حاصل می شود. افزایش نرخ برش از طریق شکستن سلول های بزرگ تر به سلول های کوچک تر و کاهش انرژی مورد نیاز برای رشد سلول باعث افزایش چگالی سلول ها شد. با افزایش نرخ برش اندازه سلول کاهش یافته و چگالی سلولی افزایش یافت.

چکیده ندارد.