هدف این مطالعه بررسی تاثیر مخارج عمرانی دولت بر رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران برای دوره زمانی 1383-1350 می باشد. موضوع مورد بررسی هم از لحاظ جایگاه بخش کشاورزی در اقتصاد ایران و هم از جهت تاثیری که که سیاست های کلان اقتصادی در تحول بخش کشاورزی می توانند داشته باشند، دارای اهمیت ویژه ای است. در این تحقیق مدل خان و رینهارت که تعمیم یافته ی مدل رشد نئوکلاسیکی سولو می باشد مورد استفاده قرار گرفته است. جهت بررسی روابط کوتاه مدت و بلند مدت از مدل از تکنیک هم انباشتگیardl استفاده شده است. با استفاده از روابط کوتاه مدت و بلندمدت تخمین زده شده، تاثیر اجرای سیاست مالی بر رشد بخش کشاورزی بررسی شد. نتایج عددی نشان می دهد مخارج عمرانی دولت در کوتاه مدت و بلندمدت دارای تاثیر منفی در رشد این بخش بوده است. در نهایت با محاسبه بهره وری سرمایه گذاری دولتی در بخش کشاورزی و نتایج حاصله از آن، پیشنهاد شد برای ثمربخشی بیشتر سرمایه گذاری های دولت در بخش کشاورزی، ترکیب سرمایه گذاری دولتی در این بخش به نفع ماشین آلات و تجهیزات افزایش یابد.