اشتغال یکی از اساسی ترین فعالیتهای زندگی انسان به شمار می رود و هر فردی بخاطر معاش و تداوم زندگی باید ساعاتی از اوقاتش را کار کند. هدف این پژوهش بررسی نظرات دانشجویان کارشناسی تربیت بدنی موسسه آموزش عالی غیر انتفاعی شمال در خصوص اشتغال و انتظارات شغلی در سال 1388 برای کم تر شدن معضل اشتغال می باشد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- پیمایشی بوده است جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی تربیت بدنی موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی شمال (134 نفر) و نمونه آماری شامل کلیه آزمودنی های موجود در جامعه می باشد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه ای شامل2 بخش، بخش اول سوالات دموگرافیک و بخش دوم سوالات اصلی با 45 مولفه بر اساس مقیاس 5 درجه ای لیکرت که پایش آن به روش آلفا کرونباخ 774/0گزارش شده است می باشد. از شاخص های مرکزی و پراکندگی نظیر میانگین، درصد، انحراف استاندارد و ... و برای تحلیل استنباطی آزمون خی دو در سطح استفاده گردید. نتایج یافته های توصیفی نشان می دهد که با توجه به گزینه های زیاد و بسیار زیاد 02/94% دانشجویان توانایی های خود را توسط شغل آینده شان نشان می دهند که باعث رشد و ترقی آن ها می شود و انتظار رسیدن به آسایش در اولویت های شغلی آنان قرار دارد و (63/21%) از وضعیت اشتغال احساس رضایت می کنند و دغدغه برای یافتن شغل نیز به عنوان یکی از مشکلات بیان شده، 6/77% دانشجویان آموزش تئوری دروس تخصصی را ضروری ولی آموزش نظری دانشگاه را پاسخ گوی نیازهای شغلی خود نمی دانند.33/81% آن ها مایل به شرکت در کارگاه های آموزشی و دوره های بازآموزی ضمن خدمت هستند و رشته خود را دارای شان اجتماعی می دانند اما 11/26% دیدگاه جامعه را نسبت به رشته مثبت تلقی نمی کنند. دانشجویان احساس تاثیر مثبت در شغل آینده را دارند و فکر می کنند در انجام وظایف مربوط به شغل خود موفق خواهند بود و علاوه بر خواستار امکانات درمانی پس از احراز شغل خواهان ایجاد تسهیلات برای ادامه تحصیل نیز می باشند. و چون 11/76% از دانشجویان رشته خود را با تمایل شخصی انتخاب کرده اند خواستار دخالت دولت در ایجاد فرصت هایی برای اشتغال می باشند. همچنین تجزیه و تحلیل استنباطی نشان داد که بین دیدگاه دانشجویان مجرد و متأهل در بعد انتظارات اقتصادی (048/0 = p) تفاوت معنی داری مشاهده گردید.