آیا پرداختن به ورزش و فعالیتهای منظم تربیت بدنی می تواند تغییراتی مطلوب در ساختار بدنی و فیزیولوژیکی افراد ضایع نخاعی مانند سایر افراد سالم به وجود آورد؟ آیا افراد ضایعه نخاعی که به طور منظم در فعالیتهای ورزشی شرکت می کنند از نظر جسمانی ( عضلات قفسه سینه ) با همردیفان خود که ورزش نمی کنند تفاوت دارند؟ آیا افراد ضایعه نخاعی ورزشکار و غیرورزشکار در رشته های بسکتبال با ویلچر و پینگ پنگ دارای دامنه حرکتی قفسه سینه یکسان می باشند؟ آیا می توان به ورزش به عنوان یک فاکتور درمانی در افراد ضایعه نخاعی نظر داشت؟ پایان نامه مزبور در پی پاسخگویی به سوالات بالا است.

دست عامل خلاقیت انسان است و به وسیله آن استعداد، تفکرات و اندیشه های انسانی ظهور می یابند. اندام فوقانی و خصوصا دست همراه در معرض ضایعات و خطرات گوناگونی قرار دارند و بروز هر چند ضایعه و اختلال در آن می تواند باعث بروز مشکل در کل اندام فوقانی گردد و فرد در انجام فعالیت های روزمره دچار اشکال شود. پس از بروز مشکل وسایل مختلفی تجویز شده و جهت رسیده به اهداف درمانی خاص تهیه می شوند از آنجائیکه ارتزهای اندام فوقانی بسیار متنوع بوده و در رابطه با ضایعات مختلف وضیعتهای خاصی را باید تامین نماید در این تحقیق بر آنیم که از این جنبه ضایعه فوقانی واتزهای تهیه شده را مورد بررسی قرار دهیم. روش پژوهش و جامعه آماری: مطالعه حاضر به صوتر توصیفی مقطعی انجام گردید و در آن 83 نفر که باروش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند ار لحاظ نوع شایعه وارتز دریافتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش: 1-بررسی نشان داد که ‏‎‎‏(96/4 درصد) ارتزها صحیح تجویز گرده اند 2-(7/86 درصد) ارتزها صحیح ساخته شده اند 3- (5/85 درصد) ارتزا مطابق با تجویز تهیه گردیده اند 4-بیشترین مورد کاربرد ارتزها با (5/26 درصد) مربوط به ضاعات اعصاب محیطی بوده است 5-با 95% اطمینان ارتباط معنی دار بین نوع ضایعه اندام فوقانی و جنس فرد مشاهده گردید 6- با 95% اطمینان ارتباط معنی دار بین نوع ضایعه و سن فرد مشاهده شد. 7-بین زمان ساخت ارتز در مراکز خصوصی و دولتی اختلاف معنی دار دیده شد. 8-رابطه ی بین شغل فرد و نوع ضایعه مشاهده نگردید.