پروتئین های لومینسانس، ابزارهای ارزشمندی با کاربردهای فراوان می باشند. تحقیقات مولکولی روی دو گروه پروتئین های بیولومینست، لوسیفرازها و فتوپروتئین ها متمرکز شده است و از بین فتوپروتئین های بیولومینست، خانواده کلنترات بیشترین توجه را به خود جلب نموده است. علاوه بر این خانواده، فتوپروتئین های گروه کتنوفور نیز در حال بررسی است. اخیرا ژن فتوپروتئین نمیوپسین از گونه نمیوپسیس لیدی جدا شده است. در این تحقیق، جهت شناخت بیشتر عملکرد فتوپروتئین نمیوپسین دو جهش n105w با توجه به تریاد کاتالیک his16, tyr82, trp86 در اطراف حلقه اول در موقعیت کربن 6 و جهش s128g با در نظر گرفتن اهمیت شبکه پیوند هیدروژنی در اطراف حلقه 2 کلنترازین در فتوپروتئین های کلنترات، انتخاب شدند. موتانت n105w هیچ گونه فعالیتی از خود نشان نمی دهد و این در حالی است که موتانت s128g در مقایسه با فتوپروتئین طبیعی کاهش چشم گیری در فعالیت نشان می دهد. برای پی بردن به عامل موثر بر این تغییرات، شبیه سازی دینامیک مولکولی استفاده و نتایج حاصل با نتایج به دست آمده از شبیه سازی اکورین های سمی سنتتیک مقایسه شد. نتایج نشان می دهد که کاهش فعالیت در موتانت s128g می تواند مربوط به تغییرات حرکات ساختاری کلنترازین و ناحیه حفره و نیز تغییر در میانکنش لیگاند و پروتئین باشد. با توجه به نتایج حاصل می توان اینگونه بیان کرد که خواص دینامیک ساختاری پروتئین و لیگاند، نقش مهمی در فعالیت فتو پروتئین ها بازی می کند و خصوصیات نشر نوری از پارامتر مختلفی تاثیر می پذیرند.

در این پژوهش، کاربرد پوست میگو به عنوان رنگزای طبیعی بر روی پارچه پشمی بررسی شد و تأثیر پلاسمای سرد با استفاده از گاز اکسیژن و پیوندزنی بتاسیکلودکسترین بر روی خواص رنگی پارچه پشمی مورد مطالعه قرار گرفت. برای تأیید تغییرات شیمیایی بر روی پارچه پشمی، تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنج مادون قرمز و آزمون جذب آب مورد استفاده قرار گرفتند. علاوه بر این، مولفه ها و ثبات رنگی پارچه های اصلاح شده، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که قدرت رنگی و فام سبز رنگ پارچه های رنگرزی شده بعد از عملیات پلاسمای سرد با گاز اکسیژن و پیوندزنی بتاسیکلودکسترین افزایش یافته است. استفاده از%5 سدیم دی کرومات و %10 رنگزای پوست میگو می تواند مقادیر بهینه برای به دست آوردن فام سبز رنگ بر روی نمونه های پشمی ایجاد کند. هم چنین نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش غلظت بتاسیکلودکسترین ، مقدار فام سبز رنگ نمونه ها بهبود یافته است اما قدرت رنگی کاهش یافته است. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، حضور مولکول های پوست میگو و بتاسیکلودکسترین بر روی سطح پارچه اصلاح شده را تأیید می کند. آنالیز طیف سنج مادون قرمز نشان داد که پیک جذب گروه های هیدروکسیل بعد از پیوندزنی بتاسیکلودکسترین بر روی نمونه اصلاح شده با پلاسمای سرد به اندازه کافی بهبود یافته است. بعد از انجام عملیات پلاسمای سرد ، بررسی جذب، افزایش خواص آب دوستی نمونه ها را تأیید کرد. علاوه بر این، خواص ثبات نوری و شست و شویی نمونه های رنگرزی شده بسیار خوب تا عالی بوده است.