در این پژوهش اثرات سطوح متفاوت کلسیم و فسفر جیره غذایی بر شاخص های تولیدی، درصد خاکستر استخوان درشت نی، ابقا ظاهری کلسیم و فسفر کل و برخی از فاکتورهای خونی بر جوجه های گوشتی نر بررسی شد. 540 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه از سویه آربور ایکرز پلاس در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 3×3 با 9 تیمار و 4 تکرار و 15 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت. جوجه ها با سه سطح کلسیم جیره (به میزان توصیه شده توسط انجمن ملی تحقیقات، 80 درصد میزان توصیه شده و 60 درصد میزان توصیه شده) و سه سطح فسفر قابل دسترس (به میزان توصیه شده توسط انجمن ملی تحقیقات، 80 درصد میزان توصیه شده و 60 درصد میزان توصیه شده) در دوره 7 تا 42 روزگی تغذیه شدند. درصد خاکستر استخوان درشت نی و فاکتورهای خونی در سن 28 روزگی و ابقا مواد مغذی در سن 45 روزگی مورد اندازه گیری قرار گرفت. جیره های غذایی مورد آزمایش از نظر مقدار انرژی قابل متابولیسم، پروتئین خام و سایر مواد مغذی به جز کلسیم و فسفر، یکسان بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که کاهش سطح کلسیم جیره غذایی باعث بهبود افزایش وزن، افزایش مصرف خوراک، کاهش سطح کلسیم سرم، افزایش سطح فسفر سرم، افزایش فعالیت آلکالین فسفاتاز و افزایش ابقا ظاهری کلسیم گردید (0/05>p)). کاهش سطح فسفر قابل دسترس جیره نیز سبب کاهش وزن، کاهش مصرف خوراک، کاهش سطح فسفر سرم، افزایش فعالیت آلکالین فسفاتاز، افزایش ابقا فسفر کل و کاهش خاکستر استخوان گردید (0/05>p). در کل دوره آزمایشی، ضریب تبدیل غذایی توسط سطوح مختلف کلسیم و فسفر جیره غذایی تحت تأثیر قرار نگرفت. اثرات متقابل سطوح مختلف کلسیم و فسفر قابل دسترس بر روی وزن زنده، مصرف خوراک، ابقا ظاهری کلسیم و فسفر کل، کلسیم و فسفر سرم، فعالیت آلکالین فسفاتاز و خاکستر درشت نی معنی دار بود (0/05>p)). رعایت نسبت 2 به 1 برای کلسیم و فسفر قابل دسترس بهترین نتایج را به دنبال داشت. بر اساس نتایج این آزمایش می توان نتیجه گیری نمود که سطوح کلسیم پیشنهاد شده توسط انجمن ملی تحقیقات در سال 1994 در جیره های عملی استفاده شده در این آزمایش برای جوجه های گوشتی امروزی بیشتر از نیاز است؛ اما سطوح فسفر قابل دسترس توصیه شده در دوره های مختلف، مناسب به نظر می رسد. مطالعات بیشتری جهت تعیین میزان مناسب کلسیم و فسفر قابل دسترس مورد نیاز می باشد.