تعیین خسارت وارد بر یک سازه از مهمترین مقوله¬هایی است که در چند سال اخیر مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. در این زمینه با بررسی جنبه¬های مختلف رفتاری سازه، شاخص¬های متنوعی توسط محققین مختلف ارائه شده است. از آنجا که اکثریت این اندیس¬ها با استفاده از تحلیل¬های دینامیکی غیرخطی که بسیار پیچیده و وقت گیر هستند، تعیین می¬شوند؛ محاسبه آنها بسیار مشکل خواهد بود و ¬کاربرد آنها به کارهای تحقیقاتی محدود می¬شوند. در سال¬های اخیر تحلیل بارافزون بعنوان یک ابزار قوی برای تحلیل غیر خطی سازه¬ها بخاطر سادگی و سهولت آن نسبت به روش دینامیکی، مورد پذیرش قرار گرفته است. بنابراین توسعه یک معیار جهت تخمین خسارت وارد بر سازه با استفاده از روش بار افزون می¬تواند در مقاصد عملی نظیر طراحی بر اساس عملکرد، بسیار سودمند و مؤثر واقع شود. هدف اصلی این تحقیق، ارائه یک معیار خسارت کاربردی برای قابهای بتنی بر اساس تحلیل بار افزون می¬باشد. بدین ¬منظور با تحلیل خسارت بر روی چندین قاب¬ خمشی بتن مسلح با مدل¬سازی دقیق رفتارغیرخطی المانهای آنها، انجام می¬شود. 7 رکورد زلزله، متناسب با شرایط ساختگاهی در نظرگرفته شده در طراحی سازه¬ها، به¬گونه¬ای که طیف میانگین حاصل از آنها دارای کمترین اختلاف با طیف طرح آئین¬نامه¬ی 2800 باشد، انتخاب و مقیاس می¬شوند. در روش استاتیکی، ابتدا نقطه¬ی عملکرد سازه¬ها با استفاده از روش طیف¬ظرفیت محاسبه گردیده و مقادیر چندین شاخص خسارت مختلف، در این نقاط تعیین می¬شوند. جهت محاسبه¬ی خسارت در روش دینامیکی، از شاخص پارک و آنگ که یکی از اندیس¬های معتبر در این زمینه است، استفاده می¬شود. با مقایسه¬ی نتایج حاصل از دو روش و ارزیابی ارتباط بین دو مجموعه، روابط خسارت صریح بر اساس نتایج روش استاتیکی استخراج می¬گردد. نشان داده می¬شود که برخی از شاخص¬های¬ ارزیابی شده در این تحقیق انطباق مناسبی با شاخص خسارت پارک و آنگ دارد. همچنین عملکرد مناسب آئین¬نامه¬های آبا و 2800 ایران در محدود نمودن خسارت وارد بر سازه¬های طراحی شده بر اساس سطح ایمنی جانی، نشان داده می¬شود.