هدف: پژوهش حاضر، با هدف مقایسه ویژگی های شخصیتی و سبک های حل مسئله در مردان معتاد و غیرمعتاد صورت گرفته است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه ی علی- مقایسه ای می باشد. در این پژوهش 174 نفر از معتادان مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد رشت که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند با 180 نفر از افراد سالم که از نظر جنس، سن، تحصیلات و شغل با گروه معتاد همتاسازی شده بودند، مورد مقایسه قرار گرفتند. اطلاعات پژوهش طی اجرای پرسشنامه ی شخصیتی نئو(neo-ffi-r) و پرسشنامه ی شیوه های حل مسئله کسیدی و لانگ(pss) گردآوری شد و با استفاده از آزمون های تی استیودنت، یومان ویتنی و وی کریمر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد معتادان در مقایسه با گروه غیرمعتاد، در بعد روان رنجورخویی(n)، نمره بالاتر و در ابعاد شخصیتی توافق پذیری(a)، برون گرایی(e) و باوجدان بودن(c) نمره پایین تری به دست آوردند( 05/0 p<). همچنین در بعد شخصیتی انعطاف پذیری(o) بین دو گروه تفاوتی دیده نشد و معلوم شد معتادان در مقایسه با افراد غیرمعتاد، بیشتر از شیوه های حل مسئله غیرسازنده مانند درماندگی، مهارگری و اجتناب استفاده می کنند( 05/0 p<) در حالی که در سبک خلاقیت و اعتماد نمرات افراد معتاد پایین تر از گروه غیرمعتاد می باشد. درماندگی سبک غالب در معتادین بود اما سبک اعتماد در غیرمعتادین سبک غالب بود و رابطه بین ویژگی شخصیتی و سبک حل مسئله در میان دو گروه معتاد و غیرمعتاد به طور یکسان معنادار است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، آموزش روش های حل مسئله برای مواجهه با رویدادهای استرس زا و پیشگیری از اعتیاد پیشنهاد شد.