به منظور مطالعه تاثیر کود بیولوژیک و مقادیر مختلف کود شیمیایی بر ویژگی های مورفولوژیک و عملکرد گندم آزمایشی در سال زراعی 88-89 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 14 تیمار به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش عبارت اند از: (a)10کیلوگرم در هکتار اوره، (b)20کیلوگرم در هکتار اوره، (c)40 کیلوگرم در هکتار اوره، (d)80 کیلوگرم در هکتار اوره، (e) 160 کیلوگرم در هکتار اوره، (f)320 کیلوگرم در هکتار اوره، (g) نیتروکسین، f+g, e+g, d+g, c+g, b+g, a+g و تیمار شاهد. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایش بر روی اکثر صفات از جمله، تعداد پنجه در بوته، تعداد پنجه بارور در بوته، نسبت برگ به ساقه، تعداد دانه در سنبله و وزن 1000 دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد کاه، شاخص برداشت تاثیر معنی داری داشت (01/0p?). به طوری که تلقیح با ازتوباکتر و سطوح مختلف کود شیمیایی باعث افزایش عملکرد دانه گردید و تیمار 320 کیلوگرم کود اوره در هکتار همراه با کود بیولوژیک نیتروکسین و شاهد به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد دانه را نشان دادند. مقایسه روند شاخص های رشد در گندم نشان داد که حداکثر وزن خشک، lai، cgr و rgr عمدتا در تیمارهای تلفیقی باکتری های محرک رشد و کود شیمیایی مشاهده شد. به طور کلی می توان گفت که استفاده از باکتری های ازتوباکتر و آزوسپرولیوم همراه با کود شیمیایی اوره می تواند مقدار استفاده از کود نیتروژنه را کاهش داده و عملکرد بالاتری را نیز به دست دهد.