از آنجایی که تمایل به محاوره به زبان انگلیسی یکی از اهداف اصلی زبان آموزان می باشد در دهه های اخیر روش های تدریس زبان بیشتر بر روی محاوره و فعالیتهای تسهیل محاوره متمرکز شده و یکی از عوامل موثر در محاوره راهبردهای ارتباط محاوره ای می باشد که عوامل مختلفی در بکارگیری این راهبردها موثر است یکی از عوامل ،مهارت زبانی زبان آموز و یا فعالیتی است که زبان آموز آن را انجام می دهد. در این پژوهش رابطه میان نوع فعالیت و راهبردهای ارتباط محاوره ای در میان زبان آموزان ایرانی مورد بررسی قرار گرفته است.همچنین تاثیر مهارت زبانی زبان آموزان نیز در انتخاب راهبردهای ارتباط محاوره ای حین انجام فعالیت مورد بررسی قرار گرفته است . این پژوهش در میان شصت زبان آموز مونث ایرانی صورت گرفته است . راهبردهای ارتباط محاوره ای بکار رفته توسط این زبان آموزان در حین انجام فعالیت ضبط شده و سپس راهبردهای ارتباط محاوره ای بکار رفته توسط زبان آموزان از متن فعالیت استخراج شده است. روش بررسی این پژوهش شمارش تعداد راهبردهای ارتباط محاوره ای بکار رفته توسط زبان آموزان در حین انجام فعالیت می باشد و مقایسه زبان آموزان، با مهارت زبانی سطح بالا و سطح پایین در انتخاب نوع راهبرد های ارتباط محاوره ای در حین انجام فعالیت بوده است. نتیجه این پژوهش بیانگر آن است که میان نوع فعالیت و راهبرد های ارتباط محاوره ای رابطه معنا داری وجود دارد و همچنین میان زبان آموزان با مهارت زبانی سطح بالا با زبان آموزان با مهارت زبانی سطح پایین در انتخاب راهبرد های ارتباط محاوره ای تفاوتی وجود دارد ،به طوری که زبان آموزان با مهارت زبانی سطح بالا از راهبردهای ارتباط محاوره ای پیچیده تری مثل رساندن معنی واژه از طریق توضیح دادن در مورد واژه استفاده می کنند. همچنین زبان آموزان با مهارت زبانی سطح بالا در مقایسه با زبان آموزان با مهارت زبانی سطح پایین از تعداد بیشتری از راهبردهای ارتباط محاوره ای استفاده می کنند.