در دهه های 50 و 40 خورشیدی شکلی از موسیقی مردم پسند (پاپ) در ایران پیش از انقلاب پدید آمد که با زبان و لحن خاص خود مخاطبان بیشماری یافت و اغلب به مضامین اجتماعی می پرداخت در این تحقیق با رویکرد نشانه شناختی به بررسی این موسیقی پرداخته شده است و این پرسش که چگونه این موسیقی از انواع موسیقی مردم پسند سر برآوردو چرا روند آن پس از انقلاب اسلامی سال 57 خورشیدی متوقف شد.