: برای موفقیت در یک رشته ی ورزشی خاص عوامل مختلفی دخیل هستند که در میان این عوامل توان عضلانی، چابکی و سرعت از فاکتورهای مهم آمادگی جسمانی هستند که باید از روشهای جدید تمرینی جهت بهبود آنها استفاده نمود، بنابرین تحقیق حاضر در راستای تکمیل و گسترش شیوه های نوین علم تمرین انجام شده است. در این تحقیق تأثیر تمرینات پلایومتریک ، قدرتی و ترکیبی (پلایومتریک-قدرتی) بر روی حداکثر توان، چابکی و سرعت تکواندوکاران بررسی گردید. تحقیق حاضر از نوع تجربی حقیقی با پیش آزمون و پس آزمون می باشد، جامعه آماری شامل 130 نفر از تکواندوکاران باشگاهی کرمانشاه بودند و از بین آنها 40 نفر (با میانگین سن:12/1± 93/17سال و میانگین وزن: 47/6± 51/68) را به صورت تصادفی انتخاب و به چهار گروه تقسیم کرده، سه گروه تجربی که به ترتیب تمرینات پلایومتریک، قدرتی و پلایومتریک قدرتی را به مدت هشت هفته و هفته ای دو جلسه انجام می دادند و گروه کنترل تمرینات معمول تکواندو را انجام می دادند. نتایج نشان داد که همه روش های تمرینی افزایش معنی داری در همه ی آزمون های انجام شده بوجود آوردند. هرچند، گروه تمرین ترکیبی در بهبود عملکرد پرش عمودی، حداکثر توان پا و تست ایلی نوی نبست به 2 گروه تمرینی دیگر (تمرین پلایومتریک و تمرین قدرتی) موثرتر واقع شد. این تحقیق به ما امکان می دهد که با ترکیب تمرینات قدرتی و تمرینات پلایومتریک توانایی پرش عمودی، سرعت و چابکی را بهبود دهیم.